We komen en we gaan in Vrede en Vrijheid en keren altijd terug naar de Vader.

We komen en we gaan in Vrede en Vrijheid en keren altijd terug naar de Bron .

We komen uit Vrede en Vrijheid.

We keren terug naar Vrede en Vrijheid.

We leven op Aarde in Vrede.

Alleen zijn we op Aarde gevangen in een lichaam dat kan denken.

Dat denken doet ons geloven dat we leven in tijd en ruimte en dat we kunnen kiezen. Het laat ons ook denken (geloven) dat we niet in Vrede leven.

Er is geen tijd: geen verleden, geen toekomst, alleen nu.

Er is geen ruimte: geen afstand, geen snelheid, alleen hier.

Je kunt niet kiezen. Iedere keuze is verkeerd. Je hoeft alleen te volgen wat gebeurd, wat je ingegeven wordt. Dat neem je waar door met aandacht waar te nemen wat je overkomt en wat je daar bij aan-voelt.

Het is de ‘wil’ die je ‘wetens’ daar toe aanzet. Dit is de inspiratie (begeestering) die in je komt en je ‘goed’ laat voelen.

Het is het vertrouwen hierin dat je door laat zetten omdat je toenemend voelt en daardoor weet dat dit is wat je zoekt.

Dit is de Vrijheid die je nooit afgenomen kan worden.

Door te denken, te kiezen, te leven in het verleden of te verwachten in de toekomst en door langzamer of sneller te gaan wordt je juist verder van jezelf afgeleid.

Je verliest de werkelijkheid uit ogen, je persoonlijkheid vervaagt steeds meer.

En dat is juist het enigste dat je nodig hebt: weten wie je bent.

We zijn bang om te sterven maar de dood bevrijdt ons van het lichaam waardoor je hoe dan ook terugkeert naar waar je vandaan komt: Vrede en Vrijheid.

Door op Aarde te ‘weten wie je bent’, wordt je al tijdens het leven bevrijdt van de beperkingen van je lichaam.

Je wordt dan als herboren, weliswaar nog steeds in je lichaam, maar als kenner van jezelf keer je al voor de dood terug naar waar je vandaan komt, als een verloren zoon die naar de vader (bron) terugkeert.

Je leeft dan ook op Aarde in Vrede en Vrijheid, ondanks dat je gevangen bent in je denkende lichaam ben je Verlost van de beperkingen die dit geeft. 

Jezus noemde zich niet voor niets: de Verlosser, de Christus.

En wie tijdens het leven ‘Verlost’ wordt door ‘het kennen van zichzelf’ keert niet meer terug naar de Aarde. Die wordt voor eeuwig opgenomen in het Rijk van de Vader, de Bron van alles. 

Gnothi Seauton.

Mk

20180720

Verwachtingen kennen

Verwachtingen kennen  

Anderen voldoen maar zelden altijd aan de verwachtingen die je over ze hebt.

Dat leidt tot teleurstelling en zelfs tot einde van relaties. 

Dat kun je voorkomen, niet door verwachtingen naar beneden bij te stellen, maar door de verwachtingen die je van anderen hebt ook volledig op jezelf toe te passen en ze waar te maken. 

Alleen dan is de ander in staat om aan jouw verwachtingen te gaan voldoen.

Als dan blijkt dat je nu zelf nog niet aan je eigen ambities kunt voldoen ga je wat milder op het niet voldoen aan jouw verwachtingen reageren. 

Je gaat je ambities daardoor niet direct verlagen. Je kunt jezelf wel wat meer tijd geven of een andere weg bewandelen. Geef jezelf tijd en rust om je doel te bereiken. Mogelijk kan die ander je dan weer dichter benaderen en ga trek je weer meer samen op, want samen maakt sterk.

Als blijkt dat jij maar niet kunt voldoen aan de verwachting van een ander, een vriend, je partner, collega, ouder, kind, dan is het ook hier zinvol om naar je eigen verwachting over die ander te kijken. 

Je kunt die ander niet veranderen namelijk, je kunt alleen jezelf veranderen. Dat laatste doe je natuurlijk alleen door jezelf te blijven niet door je aan die ander aan te passen. En daar zit vaak het knelpunt.

Onderzoek jezelf en kijk of je aan je eigen verwachtingen bent blijven voldoen. Mogelijk ben je hier van afgeweken omdat je jezelf aan de ander  hebt aangepast. Dan ben je meer onherkenbaar en onbetrouwbaar geworden. Door jezelf trouw te blijven zal de ander je weer her-kennen en win je het vertrouwen langzaamaan weer terug. 

Ken jezelf; Gnothi Seauton.

Mk

201807.

#omdenkcreativiteit

Het dilemma van onze maatschappij (mensheid, tijdgeest) is dat we bij ieder vraagstuk een discussie beginnen over de voor- en nadelen en ons telkens weer voornamelijk richten op het gevaar van het niet lukken. Vaak is de conclusie dan dat het dus niet kan of dat het mislukt is. We zien vooral de nadelen die ons tegenhouden om verder te denken.

Omdenken is dat we ons richten op de voordelen en op de mogelijkheden waardoor iets wel kan.

Dan richten we ons namelijk op onze creativiteit, het denken in ont-dekken van mogelijkheden en manieren waar we eerder nog nooit aan gedacht hadden. Met een mooi woord; omdenkcreativiteit.

Ons denken in onmogelijkheden heeft ons flink beperkt in onze creativiteit om vernieuwend te zijn. We waren te afwachtend, te behoudend in wat we werkelijk weten en hebben aan onbegrensde mogelijkheden. 

De mensheid is van origine juist creatief en gericht op vernieuwen. Dat zit in de kern van ons allemaal.

Dat zijn velen van ons echter vergeten of ze hebben het lef niet meer om daaraan toe te geven vanuit een historisch aangeleerd gedrag.

Wat ik daarmee bedoel leg ik hieronder kort even uit. 

Onder invloed van het voornamelijk behoudende beleid van de laatste eeuwen is de individuele creativiteit langzaam maar zeker uitgestorven. Een mens zonder eigen creativiteit heeft namelijk anderen nodig die aangeven welke richting ze moeten blijven volgen. De ontwikkeling van individuele creativiteit werd niet gestimuleerd. De vernieuwing die plaats vond was vooral gericht op het in stand houden van de afhankelijkheid. Dat boodt de individuele mens weinig kansen tot zelfontplooiing of het ontdekken van jezelf.

Gelukkig leven we momenteel in een tijdgeest die mensen de kans geeft om te kantelen, de vrijheid geeft om het anders te doen, los te komen van die aloude visie van behoudende beleidsbepalers en vernieuwend te zijn op een niet eerder vertoonde manier. Voorwaarde is dat je dan het juk van behoudendheid afgooit en het lef toont om je vrijheid ook te nemen en je kwaliteiten op jouw manier te gaan ontplooien. Daar is niet alleen de maatschappij bij gebaat maar eerst en vooral maakt het jou tot een onbegrensd gelukkig mens.

Kies voor de maatschappij zonder volgzaam te zijn.

Kies voor jezelf.

Kies voor creativiteit en vernieuwing door jezelf te zijn zonder egoïstisch te zijn.

Morele waarden zoals respect, samenwerking en naastenliefde (barmhartigheid) gaan onlosmakelijk samen met oprechte creativiteit. 

Ken jezelf.

Mario Kuijpers,

20170113.

Onderzoek in jezelf of jij die behulpzame, onbaatzuchtige lieve mens bent uit liefde voor je medemens of uit angst voor hun afwijzing als jij ze niet zo helpt.

Mong tegen Ling

20170114.

Kerst (Christus) en het kennen van jezelf

Geven en ontvangen. Dat is waar het om draait in het leven. Tóch?
Ontvangen is ook kunnen geven; geven aan jezelf.
Wie in dankbaarheid kan geven aan zichzelf, wie kan ontvangen van zichzelf, is in staat om daadwerkelijk vanuit zijn hart te geven aan anderen.

Dat is het verhaal van Zoroaster en het ware verhaal van Jezus.
In feite is dat de boodschap aan ieder individueel mens:
wie kan geven vanuit zichzelf, zonder daarvoor door anderen erkent of beloont te moeten worden, toont ware barmhartigheid tegen de mensheid en de rest van de wereld.

Een moeilijke opgave, zo niet de moeilijkste les voor velen.
Als er een verbinding optreedt tussen gever en ontvanger kan mededogen en barmhartigheid optreden in ieder werk, bij iedere activiteit, waardoor het effect van de samenwerking  verder toeneemt. Die verbinding is er vaak zonder woorden. Onuitgesproken. Het is in die stilte dat de onderlinge verbondenheid met volle kracht tevoorschijn komt en tot wonderlijke resultaten leidt.

Wie ouder wordt gaat anders geven.
Eerst geef je vooral fysiek want als je jong bent kun je dat beter omdat je nog krachtig bent en vol energie.
Wie ouder wordt geeft steeds meer mentaal, spiritueel, omdat de fysieke kracht afneemt.

Wie ouder wordt gaat ook anders ontvangen.
Door het noodgedwongen minder verrichten van fysieke arbeid ontstaat de rust om op het eigen gevoel te gaan vertrouwen en daar over na te denken.
De oudere gaat mede daardoor vaker spreken uit eigen-wijsheid doordat de opgedane ervaring in toenemende mate gekoppeld wordt aan innerlijke berusting.

Ieder mens bezit deze kennis (de gnosis), waarin hij zich thuis voelt, waarin hij vrede vind, vaak zonder te beseffen dat hij dit vast kan houden. In veel situaties vangt hij hier een glimp van op om daar dan verbaasd over te zijn en het dan snel weer te vergeten in de beslommeringen van het leven van alle dag.

Dat het niet vastgehouden wordt heeft te maken met de manier van geloven.
We geloven door de verhalen die we gehoord hebben. Verhalen hebben een verborgen kracht omdat ze doorvertellen wat anderen voor ons ervaren hebben. Soms zijn het ongelooflijke verhalen (letterlijk) waarmee geen echte binding ontstaat, maar vaak zijn het juist geloofwaardige verhalen over het leven van alledag, omdat ze ons, in alle eenvoud, raken en zelfs verwonderen, omdat het zo herkenbaar is in ons eigen leven.

Het oorspronkelijke 'heidense' kerstverhaal is zo'n verhaal van het leven van alledag. Daar waar de mens het ware kerstverhaal hoort herkent hij direct de essentie. Het ware verhaal ontroert, het raakt je van binnen.
De ontroering is dat dit arme kindje een herkenbare zoon van god is, die net zo goddelijke is als de gewone mensen die zich om hem heen verzamelen.

Het latere, gewijzigde kerstverhaal doet óók moeite om te beroeren; het kindje in de kribbe, de herders met schaapjes en de prachtige ster zijn gebleven maar de essentiële ontroering is er uit gehaald.

Dit christelijke kerstverhaal verwijst naar een niet herkenbare Goddelijke essentie buiten jezelf. Deze zoon van God brengt ook het licht en de verlossing van het lijden maar alleen als je leeft volgens de regels van het geloof. De mens zoekt hier kracht buiten zichzelf.
Het roept op tot het eren van die ene, over iedereen heersende God.
In die tijd waren dat de keizers van het Roomse Rijk. Zij lieten zich als Goden vereren.
Ooit begonnen bij JC (Julius Caesar, keizer in het Romeinse rijk), die in de geschiedenisboeken werd gekroond met diamanten tot de enige-ware-God op Aarde, geboren in een grote rijke villa omringd door luxe en weelde, hoog boven het volk verheven.

In het oorspronkelijke kerstverhaal werd JC (Jezus Christus) gekroond met palmtakken tot de voor alle mensen aanwezige mensen-god, geboren in een koude stal tussen de warmte van de omringende dieren en de arme herders, zijn gelijken, waarmee hij samen leeft.

Het verhaal van de oorspronkelijke gnostieke Jezus, die een 'gelijke' is, contrasteert volledig met de verhevenheid van de goddelijke christelijke keizers.
De verjaardag van deze zoon van God wordt gevierd op 25 en 26 december. Waarom 2 dagen?
Iedere andere verjaardag vieren we toch ook maar op 1 dag!
Het antwoord vind je in een ouder 'heidens' verhaal waarin niet 25 en 26 december maar 21 en 22 december de belangrijkste data zijn. Dat zijn wereldwijd de kortste dagen met het minste zonlicht. Tijdens de midwinternacht (de oorspronkelijke kerstnacht) wordt het einde van de langste nacht gevierd die het begin van een nieuwe cyclus van de zon inluidt. Vanaf dat moment gaan de dagen weer langer worden en keert het (zon-)licht weer terug. De jonggeborene zoon van de oude zon gaat weer een nieuw jaar vol groei en oogst brengen.
Het feest bestaat dan ook uit het bedanken van de oude zon (vader)voor zijn gift van het oude jaar en het begroeten van de nieuwe zon (zijn zoon) vol belofte van een gezegend nieuw jaar.
De viering bestaat uit het gezamenlijk eten van wat over is uit het oude jaar zodat de komende kille donkere periode goed doorstaan kan worden. Tevens wordt de duisternis van de donkerste periode van het jaar, de weken direct na de midwinterzonnewende, overwonnen door het gezamenlijk ontsteken van vreugdevuren en fakkeltochten. Dat geeft de mensen de kracht en de moed om de laatste maanden van de donkere winter goed door te komen. Symbool voor die kracht staat de boom die wel zijn bladeren verliest maar ieder voorjaar opnieuw uitschiet en vrucht draagt. Daarom tonen we onze liefde en dankbaarheid aan de boom en wordt deze versiert met symbolische bladeren en vruchten. We tonen hiermee vertrouwen in de kracht van de bomen en daarmee ook in de kracht van onszelf. Net als de boom schakelt de mens, na de feestelijke dagen rond het midwinterlichtfeest, fysiek ook over in de winterstand. Nog net geen winterslaap maar zekere een periode van rust en veel slapen gedurende de maanden tot aan het begin van de lente. Dan kan de mens, net als de boom, vol vertrouwen zijn hernieuwde energie besteden aan het leven-gevende zaaien en oogsten.

Meer symbolisch is de spirituele betekenis die het kerstverhaal bevat.
De midwinterzonnewende geeft aan dat uit het lijden (koude, duisternis, armoede, eenzaamheid) opnieuw kansen worden geboden (warmte, licht, rijkdom, samen-eenheid) aan degenen die vertrouwen hebben en de kracht in zichzelf herkennen, ook in moeilijkere tijden.

Van het oorspronkelijke verhaal ging een enorme symbolische kracht uit die geliefd werd door de bevolking, die daarin ook de bron voor verbondenheid en samenwerking vond en daarom door de heersende klasse ontkracht moest worden.
Daarom werd uiteindelijk in de 4de eeuw na Christus door de Roomse keizers de christelijke kerk opgericht die het gnostieke verhaal van Jezus moest gaan ontkennen.
Dat deden ze mede door het alom geliefde verhaal van de jaarlijks terugkerende wedergeboorte van het nieuwe licht (symbolisch het kindje Jezus) anders uit te gaan leggen, de essentie er uit te halen, door de arme en de rijke God weer één te maken, maar vooral ook door er dogma's in te plaatsen. Het werd het enige ware verhaal genoemd met de toevoeging; geloof het of wordt verbannen als ongelovige zondaar. Mensen moesten gehoorzamen aan de kerkleer op straffe van een verzonnen verdoemenis (het Vagevuur).

Alle gnostieke boeken in het Roomse Rijk werden vernietigd evenals alle zichtbare symboliek. Op plaatsen waar de bevolking bijeenkwam om gezamenlijk kracht en heling op te doen (kruisingen van wegen, vruchtbare gronden, open plekken, oude bomen, uitzichten, enz...) werden kerken gebouwd en de verkondigers en verhalenvertellers, de opvolgers van de apostelen, werden tot in de verste uithoeken vervolgt en uitgeroeid.
Het christelijke geloof werd als de enige waarheid met dwang opgelegd aan iedereen.

Het ware geloof kent echter geen dwang. Het heeft ook geen missionarissen nodig. Dat geloof komt uit jezelf en is een individuele waarheid omdat we allemaal naar hetzelfde op zoek gaan maar ook allemaal via onze eigen creatieve weg.

Op die creatieve zoektocht speelt met name de symboliek van het verhaal een grote rol.
Het is wonderlijk dat ondanks alles en in alle tijden die bemoedigende verhalen in sagen en legenden zijn blijven bestaan en dat er altijd mensen zijn die deze verhalen kunnen vertellen en uitleggen aan hun ongeletterde medemensen, zodat ook deze werkelijk innerlijk ontroerd raken hierdoor en zichzelf leren kennen. Wie goed luistert heeft maar één woord nodig.

Het waren de oude Grieken die al in 1600 voor Christus, vér voor de tijd van de Egyptenaren en de Romeinen op de voorgevel van hun belangrijkste tempel in Delphi schreven; gnothi seauton ofwel (mens) ken je zelf, ken je kracht.

Deze tekst komt uit de verhalen van Zoroaster, die in bergrede aan de mensen vertelde dat ze zichzelf leerden kennen door barmhartigheid en mededogen te tonen aan de medemens en verder aan alles wat de Aarde voortbrengt. Mededogen is de ander helpen om het lijden te verlichten door jouw kracht te delen met die ander. Niet door mee te lijden, want dan lijdt jij het lijden van de ander en dat helpt niemand.
Mededogen kun je tonen door vertrouwen in jezelf te hebben en vanuit je gevoel te handelen.
Het geloof zit dan ook niet in het aanvaarden van een leer, maar in het denken, zeggen en doen van het goede. De essentie zit niet in het dualisme, het zien van het verschil tussen goed en kwaad, maar in het simpele herkennen van het goede in jezelf en dat te delen met anderen.

Dat kan alleen maar bereikt worden door een louteringsproces; vanuit eigen pijn-lijden durven los te laten wat niet bij je hoort, de oorzaak van de pijn te herkennen en dan achter je te laten, om daardoor mededogen te kunnen tonen aan jezelf. Dat is de basis voor ware liefde.

Dit proces is onderdeel van het verhaal van de Goddelijke komedie door Dante geschreven in de 13e eeuw na Christus, waarmee hij het tijdperk van de Renaissance (wedergeboorte) inluidde, maar waarvoor hij en vele anderen, voor en na hem, werden verbannen uit de christelijke gemeenschap.
Dit allesbehalve komische drama is het meest sublieme verhaal omdat het onverhuld vertelt hoe de mens zich kan bevrijden uit de verstikkende (dogmatische) wereld om hem heen.

Nog vroeger zijn de eerste graalverhalen over Parsifal uit de 12e eeuw die de louterende zoektocht beschrijven van de 12 ridders van de Ronde Tafel. Uiteindelijk vind niet Parsifal maar Galahad de Graal. Parsifal faalt omdat hij geen vertrouwen op kan brengen en niet ziet wat duidelijk voor zijn ogen gebeurt. Hij is te vol van alle afleiding en verleiding die telkens om hem heen plaats vind.
Galahad lukt het uiteindelijk om alle afleiding ver te laten, maar pas nadat ook hij zijn lessen heeft geleerd en zijn ware zelf leert kennen.
De schrijvers van de vroegste graalverhalen maakten het verhaal niet af waardoor (op papier) het antwoord op de vraag; hoe je de Graal kon vinden, eeuwenlang onbekend bleef. Het verhaal werd echter door de vele vertellers uit die tijd op persoonlijke titel afgemaakt omdat het einde zo herkenbaar is, voor hen die willen luisteren.

Deze bijzondere verhalen maken een ding duidelijk aan de lezers en toehoorders;
Je kunt zoeken waar je wilt, bezitten wat je wilt, alles wat je bezit weggeven, maar alleen vanuit mededogen met jezelf kun je werkelijk betekenisvols iets delen met anderen (denk aan de Samaritaan en Martinus ofwel sint Maarten).
Heb je naaste lief zoals je jezelf lief hebt.
Dat is ware liefde tonen.
Ken je kracht.
Dan weet je dat je van wat je voldoende hebt onvoorwaardelijk kunt delen met de ander, aanvullend en overvloedig vanuit die innerlijke kracht.

De gnostici hebben deze onuitputtelijke bron van energie (innerlijke kracht) ontdekt en daarmee het lijden in de fysieke wereld achter zich gelaten, ook nu, in onze tijd.
Ze hebben zich bevrijdt en zijn als herboren omdat ze zijn verlost van dat wat niet bij ze hoort.
Ze kunnen vanuit hun hart alleen maar het goed doen.
Gnostici zijn verlicht van hun last omdat de vonk van de gnosis in hun hart ontstoken is en ze door het innerlijk brandend vuur voortaan eeuwig 'verlicht' blijven.
Daarom zijn vrije mensen niet meer bang voor de duisternis en stappen ze uit de wereld van het verleidelijke zoete licht.
Ze kennen zichzelf en vertrouwen op het goede en in de kracht van de stilte.
Dat wens ik iedereen toe in 2017.

Symboliek van het leven. Een op Keltische symboliek geïnspireerd labyrint omringd door cirkels en 3 pilaren die de levenscyclus aangeven. In de kleinste cirkel bevinden zich de 4 symbolen van het leven op Aarde, in het midden ligt de Feniks, symbool van de eeuwige hergeboorte (Weverslabyrint).

Mario Kuijpers,
20161227.

Wij kennen de laatste grote bevolkingsgroep gnostici uit de geschiedenisboekjes als de ketterse Katharen die in de 13e en 14e eeuw vooral in Zuid-Frankrijk leefden. Zij noemden zichzelf de 'goede mensen', hadden een bloeiende cultuur waarin alle mensen gelijk waren, vrouwen evenveel zeggenschap hadden en waren welvarend door een wereldwijde vrije handel met andere volkeren. Ze waren overtuigd pacifistisch maar werden door de legers van de koning (die keizer wilde worden) en de Paus met grof geweld, gecombineerd met een meedogenloze inquisitie volledig uitgeroeid, tezamen met vele katholieken die ook in vrede samenleefden met de 'goede mensen'.

Maar het gnostieke gevoel zit in ieder mens (levend wezen) waardoor de gnostiek nooit uitgeroeid kan worden. Ieder mens bezit de gnosistische vonk die op ieder gegeven moment ontstoken kan worden. Het leren kennen  van jezelf zit in ieder mens verborgen tot aan het moment dat de mens ontwaakt en daadwerkelijk op zoek gaat naar (het kennen van) zichzelf.

Gnothi Seauton.

Gnothi seauton - ken jezelf

Ik ben een gnosist - ik leer mijzelf kennen.

Als gnosist leef ik naar de woorden van de gnostiek, eigenlijk gnosticus genoemd.

Ik noem me gnosist omdat ik de gnostiek nog gewoner wil laten zijn dan dat deze al is. Door de geschiedschrijvers zijn allerlei gnostische stromingen omschreven met de meest vreemde kenmerken. Als je zoekt zul je deze zeker vinden maar ik vind ze te bizar om ze hier te beschrijven. Besef dat deze door de vervolgers enn bestrijders van het gnosticisme (=gnosisme) zijn geschreven.

Omdat ik helemaal los wil zijn van deze volledig onterechte omschrijving door mn. christelijke vervolgers, noem ik me gnosist. Neemt niet weg dat ik de gnostiek een warm hart toedraag. Daarom noem ik me met heel mijn hart en uit liefde voor het leven: gnosist. 

In het volgende artikel beschrijf ik hoe ik gnostiek ervaar en hoe ik deze toepasbaar maak in mijn  leven. Niet iets moeilijks maar wel iets waar ik heb meoten leren om los te laten wat niet van mij is.

Ankh (Gnostisch)

Gnosist, zo noem ik mezelf met een reden.

 Ik ben een gnosist omdat ik geloof, niet godsdienstig, maar als in-spiratie om mij zelf te leren kennen en zo mijn leven zinvol vorm te geven. 

Hoe?

Door mezelf te zijn en op mijn eigen intuïtie en gevoel te vertrouwen.

Dat wat mij overkomt, overkomt mij omdat ik dat, bewust of onbewust, zelf in gang heb gezet of niets heb gedaan om het te veranderen. Het zijn mijn keuzes die me gebracht hebben tot wat ik nu ben.

Als me dat niet gelukkig heeft gemaakt heb ik niet altijd de goede keuzes gemaakt maar heb ik in het nu direct de keuze om het voortaan anders te doen. 
Het begint met het stellen van de juiste vraag. Het antwoord weet ik al (diep van binnen). Door het stellen van de juiste vraag komt het antwoord tot leven omdat ik met het stellen van de vraag de verandering al in werking heb gesteld.

Door hier in vol vertrouwen naar te leven krijg ik dat wat ik wens en dat wat mij daarom toekomt of toevalt en leef ik om dát te volbrengen waarvoor ik op deze Aarde leef.

Los laten:

Het gaat in dit leven hier op Aarde niet om verlangen naar bezit, rijkdom, succes, oud worden, enz…. Dat verlangen geeft alleen maar pijn en verdriet omdat bij het voldoen van dit verlangen er weer een nieuw verlangen ontstaat. Er is geen voldoening te bereiken als ik niet leer om verlangen los te laten. Dit continue verlangen verleid mij ook om de werkelijke waarden in het leven te negeren. Het houd me af van de voldoening van het geluk van het kenne van mezelf om zo te komen tot samen-werken aan een harmonieuze samenleving.

De reden van het leven op Aarde is om de opdracht die ik meegekregen heb te volbrengem. Het is als de zoektocht naar de Graal om deze uiteindelijk te vinden. Hierover zijn vele boeken vol geschreven.

Graalboeken die ik aanbeveel zijn:

• Mieke Mosmuller – De Heilige Graal;
• Jean Shinoda Bolen – Op weg naar Avalon:
•  Marianne Fredriksson – Volgens Maria Magdalena.

Drie boeken die het middeleeuwse graalverhaal vertalen naar het hier en nu.

Ik geloof in de zelfredzaamheid van ieder mens als individu, omdat ieder mens als individu in staat is om een zinvolle bijdrage te leveren aan een vreedzame wereld waarin mensen gebruik maken van elkaars kennis en kunde, uitgaande van de energetische kracht die in ieder mens aanwezig is. Weliswaar verschillend in sterkte maar altijd weer met unieke kwaliteiten.

Samenwerken en gebruik maken van deze individueel verschillende energetische krachten  en leren van wat de ander aan je vertelt en vertellen wat de ander van je kan leren.

Er zijn door de tijd vele mensen geweest die het op een mooie en duidelijke wijze in verhalen of gedichten hebben  verwoord. 

De verhalen en gedichten die mij het meest aanspreken zijn:

• Marianne Williamson (geciteerd door Nelson Mandela) – Terugkeer naar liefde
• Gnostische tekst uit Nag Hammadi - Thomas evangelie
• Gedicht van Aurelius Augustinus (kerkvader) vertaalt door Huub Oosterhuis
• Inspirerende teksten zoals van Voltaire, Goethe (Faust), Bram Moerland.  

Maar ook kunstwerken zoals:

• Schilderijen van Leonardo da Vinci, Rembrandt, Rafaël, Giotto, vd Weijden
• Beelden van Michelangelo, Bernini, Canova, Rodin

Geschiedenis van de Gnostiek.

 Al ver voor onze jaartelling was het gnosisme een vredelievende wereldgodsdienst die alle mensen in alle vrijheid gelijkstelde aan elkaar.

De Romeinse patriciërs hebben vanaf 300 na Chr. het gnosisme en alle aanverwante geloven en godsdiensten verketterd en grotendeels uitgeroeid door een nieuw opgerichte godsdienst; de Christelijke kerk. Deze kerk stelde de vrouw als ondergeschikt aan de man, stelde leiders (paters, bisschoppen, paus) aan die aan het gewone volk de geboden en verboden van de kerk gingen uitleggen.  Via dogma’s werden regels aan het volk opgelegd en wie zich niet aan die regels hield werd in de ban gedaan of vervolgd door de moordende Inquisitie. Ook moest men gaan werken voor bazen (grootgronbezitters, later graven en baronnen) en belasting gaan betalen aan de staat. Vele ‘ongelovigen’, zoals gnosisten, die weigerden om hun vrijheid op te geven kwamen terecht in de arena’s. Het is dus geschiedvervalsing dat de christenen werden vervolgt en in de arena’s terecht kwamen. De christenen wisten door onderwerping en onderdrukking hun godsdienst op te leggen aan bijna alle volkeren ter wereld. Er zouden nog vele eeuwen van leugens en moorden volgen alvorens de ondoorzichtige sluier van de Christelijke kerk zou worden afgeworpen in onze tijd.

In uitlopende perioden is telkens weer het gnosisme vanuit Azië en Noord-Afrika (Armenië, Perzië, India, Palestina , Egypte, Ethiopië) geliefd gebleven in Europa, van Bogomielen (Bulgarije, Balkan) tot Albigenzen (Zuid-Frankrijk en Noord Spanje).  Vooral in in Zuid-Europa (Spanje, Zuid-Frankrijk, Italië, Oostenrijk, Zuid-Duitsland) is het gnosisme altijd onder de bevolking blijven leven. In de 12^e en 13^e eeuw bereikte het vanuit het zuiden ook de Nederlanden (mn. Vlaanderen en Brabant).

Door deze steeds terugkerende openbaringen in Europa vormde het gnosisme telkens weer een bedreiging voor de elite (eerste de Romeinse patriciërs en later de Roomse adel) die steeds minder grip kregen op de bevolking omdat die ontdekten dat ze geen alles bepalende leiders nodig hadden om een gelukkig en vrij leven te kunnen leiden.  Ook hoefde er geen belasting betaald te worden in gebieden waar het gnosisme ook door de regeerders werd toegepast. Men leefde in volstrekte gelijkheid vredelievend en toenemend welvarend met elkaar samen in harmonie met de natuur.

Occitanië Katharenkruis

De meest recente gnosisten waren de "Goede mensen", Albigenzen genoemd omdat ze in eerste instantie vooral in het gebied rond Albi woonden. Door de christenen werden ze neerbuigend katharen genoemd (= ketters, een andere mening hebbend), De Albigenzen leefden in de Langue d'Oc / Occitanië, een groot gebied in het zuiden van Frankrijk met de steden Toulouse, Albi, Beziers en Carcassonne als centrum. De leefwijze van de Albigenzen vond navolging in Spanje (Aragon en Baskenland) maar ook richting Lombardije en Tirol en verder naar Zuid-Duitsland en Oostenrijk. Zelfs in de Nederlanden (Vlaanderen en Brabant vond men navolging. 

• Een boek dat het leven van de Albigenzen mooi beschrijft is: Kate Moss – Het verloren labyrint.

Omdat de bedreiging voor de kerk te groot werd kwam op de titel ‘kathaar’ de doodstraf te staan, terwijl het in mijn ogen juist gestimuleerd moet worden om een andere mening te hebben. Deze mening moet echter niet opgedrongen worden, iets wat de christelijke kerk (katholieken, islam) juist wel doet. Christenen beweren het enige ware geloof te zijn.

Gnosisten geven aan dat er geen geloof is, anders dan het geloof in jezelf en in de kracht van de samenwerking met anderen in harmonie met de omringende natuur op aarde en in de energie van het heelal. Hoe kan zo’n mooi geloof een bedreiging zijn, waar de dood op moet volgen?

Dominicaanse Inquisitie (Franse lelie)

De Albigenzen werden tussen 1145 en 1280 systematisch uitgemoord door katholieke legers o.l.v. Dominicanen en Franciscanen.  Voor het gemak werd de hele bevolking uitgemoord, ook de christelijke bewoners. Een ware genocide dus. Men probeerde op deze manier zoveel angst te zaaien dat niemand zich meer gnosist zou durven noemen. In werkelijkheid waren de edelen en de geestelijkheid zelf ook bang dat er iets van het gnosisme zou blijven bestaan. De ongenadige Inquisitie had het gnosisme niet uit kunnen roeien, nu deed men het met moord en doodslag. De Inquisitie zou tot in onze tijd echter actief blijven om vermeende ongelovigen (atheïsten, gnosisten, moren e.d.) uit te roeien.

Tempelierskruis

Andere gnosisten waren de Tempeliers (rond 1314 gruwelijk uitgemoord door de pauselijke legers), maar ook vele bekende wetenschappers en kunstenaars uit alle perioden, maar vooral tijdens de renaissance. Weliswaar moetsen ze allen hun (geheime, esoterische) kennis ondergronds vertellen omdat ze anders door de kerk in de ban zouden worden gedaan.

Waterman

Nu, na bijna 2000 jaar is het zover en na het tijdperk van de Vissen treed het tijdperk van de Waterman aan.  Deze kentering is onomkeerbaar en gaat er voor zorgen dat mensen de kans krijgen het juk (dogma) van de kerk af te werpen. Mensen, ook het gewone volk, krijgen een groter inzicht in hun mogelijkheden. Dat is allemaal al voorspelt in de Renaissance, vastgelegd in mysterieuze gedichten, verhalen , beelden en schilderijen (i.v.m.  de continue dreiging van de Inquisitie) die nu steeds meer van hun esoterische (geheime) kennis bloot geven. 

In onze tijd kan er eindelijk wat opener gesproken worden over gnostiek, door oa:

Wetenschappers zoals

• Einstein
• Hawkins
• Hapgood
• Pim van Lommel – Eindeloos bewustzijn(boek)

Kunstenaars zoals

• Machowski – de Matrix (film)
• Tolkien en Peter Jackson – In de ban van de Ring(boek en film)
• Dan Brown en Ron Howard – Da Vinci code (boek en film)
• Ramos – Bedazzled (film)
• Wainwright – Stigmata(film)
• Bram  Moerland – auteur (Katharen, Nag Hammadi,Evangelie van Thomas)
• Jacob Slavenburg- cultuurhistoricus, docent (HGU), auteur (inleiding tot de gnostiek)

kunnen steeds opener over hun bevindingen spreken en hun ideeën uitwerken.

Uit de tijd voor het ontstaan van de Katholiek Christelijke kerk dateren ook geschriften die een heel ander verhaal vertellen over de tijd van voor het begin van onze jaartelling. 
Het Oude Testament berust grotendeels op waarheidsgetrouwe verhalen, overgenomen van oudere geschriften uit Babylonië, Perzië en India. 
Het Nieuwe Testament is echter geschreven in opdracht van de Katholiek Christelijke kerk, die weliswaar met overname van bestaande heidense feesten en gebruiken, een heel nieuwe verzonnen geschiedschrijving introduceerde, om zodoende het bestaan van de nieuwe christelijke kerk te rechtvaardigen. 

Alle oude boeken (heidens en ketters genoemd) werden verbrand, zelfs de grootste bibliotheek ter wereld (Alexandrië) werd volledig verwoest. Gelukkig zijn er mensen geweest die geschriften hebben verborgen. Als er door de tijd alsnog zo’n geschrift werd gevonden werd dit alsnog vernietigd of opgeborgen in de diepste archieven van het Vaticaan. 

De laatste jaren worden de zeldzame geschriften echter openbaar gemaakt met opzienbarende verhalen. Er waren veel meer Evangeliën dan vermeld in het Nieuwe testament, die een totaal ander verhaal vertellen over de geschiedenis van Jezus van Nazareth maar ook een heel ander tijdsbeeld geven. Nergens staat dat Jezus een katholiek christelijke kerk gewenst heeft of een zoon van God was. Hij predikte een vorm van gnosisme en had veel aanhangers in het Romeinse Rijk. 
Na de moord op Jezus vluchtte een deel van zijn volgelingen, waaronder zijn vrouw (Maria Magdalena, de Apostel der Apostelen, de meest geliefde) en zijn kinderen naar Zuid-Frankrijk. Mogelijk is daarom nog steeds  altijd de invloed van het gnosisme aanwezig gebleven wat resulteerde in bloeiende perioden zoals de opkomst van de Tempeliers en het vrije geloof van de Katharen, die prima samen konden leven met Joden, Islamieten (Moren), boeddhisten en hindoeïsten, de geschiedenis van Richard Leeuwenhart en de verhalen van koning Arthur en de Graal en de bloeiende periode van de Renaissance.

Zie de Zesster.
De Kelk en de Kling. 

Vereniging tussen man en vrouw maakt sterk

Het verhaal van de Da Vinci Code......

Hermetisch gnosisme:
Zo buiten, zo binnen.
Zo boven, zo beneden.

De Indianenstammen uit Amerika (Cherokee, Sioux, Navaho’s), de Maya’s, de Nepalezen en zelfs de Egyptenaren voorspellen een grote ommekeer in onze tijd. Als centrumtijd wordt 21 december 2012 genoemd. Geen ‘doomsday’ waarop de wereld vergaat  maar juist een dag van hoop omdat dan de kracht tot verandering het grootste aanwezig is.

Je ziet het overal om je heen gebeuren. De ontwikkelingen die het door de elite, voortkomend uit het juk en dogma van het Christendom, in gang zijn gezet;

Kapitalisme, ongebreidelde geldzucht en verlangen naar luxe ten kosten van rust en saamhorigheid: de 24 uurs economie waarin de tijd niet meer bij te houden is en mensen de ‘rat-race’ steeds vaker moeten loslaten ten kosten van zware depressies: industrialisatie met een ongekende  vervuiling van de Aarde tot gevolg: onderdrukking van vrouwen met een nietsontziende ‘Macho-cultuur’ tot gevolg:  kenniseconomie met het loslaten van het ‘kindzijn’, waar kinderen steeds jonger naar school gaan en mensen alleen nog maar achter de computer zitten om hun zaken te regelen: wereldwijde telecommunicatie waardoor de scheefgroei tussen arm en rijk steeds duidelijker wordt met afgunst en intolerantie en onderlinge rassenhaat tot gevolg. Deze lijst is schier onuitputtelijk.

Veel ontwikkelingen zijn als goed voor het volk in gang gezet maar leiden altijd weer tot toenemende macht en rijkdom van diezelfde elite wereldwijd.

Onze tijd nu geeft ons de kans om deze ontwikkeling tegen te gaan, stop te zetten en om te keren, mits we dit met het grootste deel van de bevolking ook willen. Natuurlijk is er niet één grote beweging, dat zou wel erg mooi zijn, maar ieder gebied maakt voor zichzelf die beweging. (zie Slotsom - Epiloog)

En hier komt de kern van het gnosisme weer kijken. Lees het begin van dit verhaal nog maar een keer  als je het nog niet begrepen hebt.

Slotsom – Epiloog

  In Europa komen we los van het kapitalisme en de dwang naar economische groei. We omhelzen rust en saamhorigheid opnieuw, zoals we meer dan 3000 jaar geleden ook deden, voor de opkomst van het christendom (en de islam).

In Afrika komt men vrij van de gevolgen van de onderdrukkend kolonisatie en de rassenhaat en leert men zichzelf weer te onderhouden; niet op het nivo van onze waardeloze rijkdom, maar op de oude vertrouwde Afrikaanse manier van leven in harmonie met de rijke natuur. In Azië ontdoet men zich van onderdrukkend regimes en herkent men weer de oude waarden van Prana, Chi en Yin & Yang. 

Yin en Yang - kelk en kling - elkaar in gelijkheid aanvullend

In Amerika drijft men de zucht naar drugs de wereld uit en gaat men terug naar waarden van de Native (Indianen) Cultuur, waarbij men alleen dát produceert wat men werkelijk ter plekke en op dat moment nodig heeft. Handel is prima, maar alleen ruilhandel naar behoefte.

Dit proces leidt tot vele crisissen, waaronder oorlogen en natuurrampen waardoor ook de overbevolking afneemt. Deze crisissen zullen overwonnen worden, door een wereldwijd gevoel van saamhorigheid. 
Onze energie richten we alleen nog maar op herstel van evenwicht, leven in harmonie met alles wat ons omringt, gebruik maken van elkaar en de bronnen die er zijn, zonder deze pijn te doen of onherstelbare schade toe te brengen. Met deze hoop en met veel geduld leeft de mensheid dan weer vele eeuwen voort:  in vrede, vrijheid en gelijkheid.
Met als belangrijkste leefregel: gnothi seauton - ken jezelf.

Jezus en Maria Magdalena (Vuur in het hart)

 Moeder Aarde