Posts tonen met het label gnosis. Alle posts tonen
Posts tonen met het label gnosis. Alle posts tonen

21 juli 2018

We komen en we gaan in Vrede en Vrijheid en keren altijd terug naar de Vader.

We komen en we gaan in Vrede en Vrijheid en keren altijd terug naar de Bron .


We komen uit Vrede en Vrijheid.
We keren terug naar Vrede en Vrijheid.

We leven op Aarde in Vrede.
Alleen zijn we op Aarde gevangen in een lichaam dat kan denken.
Dat denken doet ons geloven dat we leven in tijd en ruimte en dat we kunnen kiezen. Het laat ons ook denken (geloven) dat we niet in Vrede leven.

Er is geen tijd: geen verleden, geen toekomst, alleen nu.
Er is geen ruimte: geen afstand, geen snelheid, alleen hier.
Je kunt niet kiezen. Iedere keuze is verkeerd. Je hoeft alleen te volgen wat gebeurd, wat je ingegeven wordt. Dat neem je waar door met aandacht waar te nemen wat je overkomt en wat je daar bij aan-voelt.
Het is de ‘wil’ die je ‘wetens’ daar toe aanzet. Dit is de inspiratie (begeestering) die in je komt en je ‘goed’ laat voelen.
Het is het vertrouwen hierin dat je door laat zetten omdat je toenemend voelt en daardoor weet dat dit is wat je zoekt.
Dit is de Vrijheid die je nooit afgenomen kan worden.

Door te denken, te kiezen, te leven in het verleden of te verwachten in de toekomst en door langzamer of sneller te gaan wordt je juist verder van jezelf afgeleid.
Je verliest de werkelijkheid uit ogen, je persoonlijkheid vervaagt steeds meer.
En dat is juist het enigste dat je nodig hebt: weten wie je bent.

We zijn bang om te sterven maar de dood bevrijdt ons van het lichaam waardoor je hoe dan ook terugkeert naar waar je vandaan komt: Vrede en Vrijheid.

Door op Aarde te ‘weten wie je bent’, wordt je al tijdens het leven bevrijdt van de beperkingen van je lichaam.
Je wordt dan als herboren, weliswaar nog steeds in je lichaam, maar als kenner van jezelf keer je al voor de dood terug naar waar je vandaan komt, als een verloren zoon die naar de vader (bron) terugkeert.
Je leeft dan ook op Aarde in Vrede en Vrijheid, ondanks dat je gevangen bent in je denkende lichaam ben je Verlost van de beperkingen die dit geeft. 
Jezus noemde zich niet voor niets: de Verlosser, de Christus.

En wie tijdens het leven ‘Verlost’ wordt door ‘het kennen van zichzelf’ keert niet meer terug naar de Aarde. Die wordt voor eeuwig opgenomen in het Rijk van de Vader, de Bron van alles. 

Gnothi Seauton.

Mk
20180720

10 juli 2018

Verwachtingen kennen

Verwachtingen kennen  

Anderen voldoen maar zelden altijd aan de verwachtingen die je over ze hebt.
Dat leidt tot teleurstelling en zelfs tot einde van relaties. 

Dat kun je voorkomen, niet door verwachtingen naar beneden bij te stellen, maar door de verwachtingen die je van anderen hebt ook volledig op jezelf toe te passen en ze waar te maken. 
Alleen dan is de ander in staat om aan jouw verwachtingen te gaan voldoen.


Als dan blijkt dat je nu zelf nog niet aan je eigen ambities kunt voldoen ga je wat milder op het niet voldoen aan jouw verwachtingen reageren. 

Je gaat je ambities daardoor niet direct verlagen. Je kunt jezelf wel wat meer tijd geven of een andere weg bewandelen. Geef jezelf tijd en rust om je doel te bereiken. Mogelijk kan die ander je dan weer dichter benaderen en ga trek je weer meer samen op, want samen maakt sterk.

Als blijkt dat jij maar niet kunt voldoen aan de verwachting van een ander, een vriend, je partner, collega, ouder, kind, dan is het ook hier zinvol om naar je eigen verwachting over die ander te kijken. 

Je kunt die ander niet veranderen namelijk, je kunt alleen jezelf veranderen. Dat laatste doe je natuurlijk alleen door jezelf te blijven niet door je aan die ander aan te passen. En daar zit vaak het knelpunt.

Onderzoek jezelf en kijk of je aan je eigen verwachtingen bent blijven voldoen. Mogelijk ben je hier van afgeweken omdat je jezelf aan de ander  hebt aangepast. Dan ben je meer onherkenbaar en onbetrouwbaar geworden. Door jezelf trouw te blijven zal de ander je weer her-kennen en win je het vertrouwen langzaamaan weer terug. 

Ken jezelf; Gnothi Seauton.

Mk
201807.

29 december 2016

Kerst (Christus) en het kennen van jezelf



Geven en ontvangen. Dat is waar het om draait in het leven. Tóch?
Ontvangen is ook kunnen geven; geven aan jezelf.
Wie in dankbaarheid kan geven aan zichzelf, wie kan ontvangen van zichzelf, is in staat om daadwerkelijk vanuit zijn hart te geven aan anderen.


Dat is het verhaal van Zoroaster en het ware verhaal van Jezus.
In feite is dat de boodschap aan ieder individueel mens:
wie kan geven vanuit zichzelf, zonder daarvoor door anderen erkent of beloont te moeten worden, toont ware barmhartigheid tegen de mensheid en de rest van de wereld.


Een moeilijke opgave, zo niet de moeilijkste les voor velen.
Als er een verbinding optreedt tussen gever en ontvanger kan mededogen en barmhartigheid optreden in ieder werk, bij iedere activiteit, waardoor het effect van de samenwerking  verder toeneemt. Die verbinding is er vaak zonder woorden. Onuitgesproken. Het is in die stilte dat de onderlinge verbondenheid met volle kracht tevoorschijn komt en tot wonderlijke resultaten leidt.


Wie ouder wordt gaat anders geven.
Eerst geef je vooral fysiek want als je jong bent kun je dat beter omdat je nog krachtig bent en vol energie.
Wie ouder wordt geeft steeds meer mentaal, spiritueel, omdat de fysieke kracht afneemt.


Wie ouder wordt gaat ook anders ontvangen.
Door het noodgedwongen minder verrichten van fysieke arbeid ontstaat de rust om op het eigen gevoel te gaan vertrouwen en daar over na te denken.
De oudere gaat mede daardoor vaker spreken uit eigen-wijsheid doordat de opgedane ervaring in toenemende mate gekoppeld wordt aan innerlijke berusting.


Ieder mens bezit deze kennis (de gnosis), waarin hij zich thuis voelt, waarin hij vrede vind, vaak zonder te beseffen dat hij dit vast kan houden. In veel situaties vangt hij hier een glimp van op om daar dan verbaasd over te zijn en het dan snel weer te vergeten in de beslommeringen van het leven van alle dag.


Dat het niet vastgehouden wordt heeft te maken met de manier van geloven.
We geloven door de verhalen die we gehoord hebben. Verhalen hebben een verborgen kracht omdat ze doorvertellen wat anderen voor ons ervaren hebben. Soms zijn het ongelooflijke verhalen (letterlijk) waarmee geen echte binding ontstaat, maar vaak zijn het juist geloofwaardige verhalen over het leven van alledag, omdat ze ons, in alle eenvoud, raken en zelfs verwonderen, omdat het zo herkenbaar is in ons eigen leven.


Het oorspronkelijke 'heidense' kerstverhaal is zo'n verhaal van het leven van alledag. Daar waar de mens het ware kerstverhaal hoort herkent hij direct de essentie. Het ware verhaal ontroert, het raakt je van binnen.
De ontroering is dat dit arme kindje een herkenbare zoon van god is, die net zo goddelijke is als de gewone mensen die zich om hem heen verzamelen.


Het latere, gewijzigde kerstverhaal doet óók moeite om te beroeren; het kindje in de kribbe, de herders met schaapjes en de prachtige ster zijn gebleven maar de essentiële ontroering is er uit gehaald.


Dit christelijke kerstverhaal verwijst naar een niet herkenbare Goddelijke essentie buiten jezelf. Deze zoon van God brengt ook het licht en de verlossing van het lijden maar alleen als je leeft volgens de regels van het geloof. De mens zoekt hier kracht buiten zichzelf.
Het roept op tot het eren van die ene, over iedereen heersende God.
In die tijd waren dat de keizers van het Roomse Rijk. Zij lieten zich als Goden vereren.
Ooit begonnen bij JC (Julius Caesar, keizer in het Romeinse rijk), die in de geschiedenisboeken werd gekroond met diamanten tot de enige-ware-God op Aarde, geboren in een grote rijke villa omringd door luxe en weelde, hoog boven het volk verheven.


In het oorspronkelijke kerstverhaal werd JC (Jezus Christus) gekroond met palmtakken tot de voor alle mensen aanwezige mensen-god, geboren in een koude stal tussen de warmte van de omringende dieren en de arme herders, zijn gelijken, waarmee hij samen leeft.


Het verhaal van de oorspronkelijke gnostieke Jezus, die een 'gelijke' is, contrasteert volledig met de verhevenheid van de goddelijke christelijke keizers.
De verjaardag van deze zoon van God wordt gevierd op 25 en 26 december. Waarom 2 dagen?
Iedere andere verjaardag vieren we toch ook maar op 1 dag!
Het antwoord vind je in een ouder 'heidens' verhaal waarin niet 25 en 26 december maar 21 en 22 december de belangrijkste data zijn. Dat zijn wereldwijd de kortste dagen met het minste zonlicht. Tijdens de midwinternacht (de oorspronkelijke kerstnacht) wordt het einde van de langste nacht gevierd die het begin van een nieuwe cyclus van de zon inluidt. Vanaf dat moment gaan de dagen weer langer worden en keert het (zon-)licht weer terug. De jonggeborene zoon van de oude zon gaat weer een nieuw jaar vol groei en oogst brengen.
Het feest bestaat dan ook uit het bedanken van de oude zon (vader)voor zijn gift van het oude jaar en het begroeten van de nieuwe zon (zijn zoon) vol belofte van een gezegend nieuw jaar.
De viering bestaat uit het gezamenlijk eten van wat over is uit het oude jaar zodat de komende kille donkere periode goed doorstaan kan worden. Tevens wordt de duisternis van de donkerste periode van het jaar, de weken direct na de midwinterzonnewende, overwonnen door het gezamenlijk ontsteken van vreugdevuren en fakkeltochten. Dat geeft de mensen de kracht en de moed om de laatste maanden van de donkere winter goed door te komen. Symbool voor die kracht staat de boom die wel zijn bladeren verliest maar ieder voorjaar opnieuw uitschiet en vrucht draagt. Daarom tonen we onze liefde en dankbaarheid aan de boom en wordt deze versiert met symbolische bladeren en vruchten. We tonen hiermee vertrouwen in de kracht van de bomen en daarmee ook in de kracht van onszelf. Net als de boom schakelt de mens, na de feestelijke dagen rond het midwinterlichtfeest, fysiek ook over in de winterstand. Nog net geen winterslaap maar zekere een periode van rust en veel slapen gedurende de maanden tot aan het begin van de lente. Dan kan de mens, net als de boom, vol vertrouwen zijn hernieuwde energie besteden aan het leven-gevende zaaien en oogsten.


Meer symbolisch is de spirituele betekenis die het kerstverhaal bevat.
De midwinterzonnewende geeft aan dat uit het lijden (koude, duisternis, armoede, eenzaamheid) opnieuw kansen worden geboden (warmte, licht, rijkdom, samen-eenheid) aan degenen die vertrouwen hebben en de kracht in zichzelf herkennen, ook in moeilijkere tijden.


Van het oorspronkelijke verhaal ging een enorme symbolische kracht uit die geliefd werd door de bevolking, die daarin ook de bron voor verbondenheid en samenwerking vond en daarom door de heersende klasse ontkracht moest worden.
Daarom werd uiteindelijk in de 4de eeuw na Christus door de Roomse keizers de christelijke kerk opgericht die het gnostieke verhaal van Jezus moest gaan ontkennen.
Dat deden ze mede door het alom geliefde verhaal van de jaarlijks terugkerende wedergeboorte van het nieuwe licht (symbolisch het kindje Jezus) anders uit te gaan leggen, de essentie er uit te halen, door de arme en de rijke God weer één te maken, maar vooral ook door er dogma's in te plaatsen. Het werd het enige ware verhaal genoemd met de toevoeging; geloof het of wordt verbannen als ongelovige zondaar. Mensen moesten gehoorzamen aan de kerkleer op straffe van een verzonnen verdoemenis (het Vagevuur).


Alle gnostieke boeken in het Roomse Rijk werden vernietigd evenals alle zichtbare symboliek. Op plaatsen waar de bevolking bijeenkwam om gezamenlijk kracht en heling op te doen (kruisingen van wegen, vruchtbare gronden, open plekken, oude bomen, uitzichten, enz...) werden kerken gebouwd en de verkondigers en verhalenvertellers, de opvolgers van de apostelen, werden tot in de verste uithoeken vervolgt en uitgeroeid.
Het christelijke geloof werd als de enige waarheid met dwang opgelegd aan iedereen.


Het ware geloof kent echter geen dwang. Het heeft ook geen missionarissen nodig. Dat geloof komt uit jezelf en is een individuele waarheid omdat we allemaal naar hetzelfde op zoek gaan maar ook allemaal via onze eigen creatieve weg.

Op die creatieve zoektocht speelt met name de symboliek van het verhaal een grote rol.
Het is wonderlijk dat ondanks alles en in alle tijden die bemoedigende verhalen in sagen en legenden zijn blijven bestaan en dat er altijd mensen zijn die deze verhalen kunnen vertellen en uitleggen aan hun ongeletterde medemensen, zodat ook deze werkelijk innerlijk ontroerd raken hierdoor en zichzelf leren kennen. Wie goed luistert heeft maar één woord nodig.


Het waren de oude Grieken die al in 1600 voor Christus, vér voor de tijd van de Egyptenaren en de Romeinen op de voorgevel van hun belangrijkste tempel in Delphi schreven; gnothi seauton ofwel (mens) ken je zelf, ken je kracht.


Deze tekst komt uit de verhalen van Zoroaster, die in bergrede aan de mensen vertelde dat ze zichzelf leerden kennen door barmhartigheid en mededogen te tonen aan de medemens en verder aan alles wat de Aarde voortbrengt. Mededogen is de ander helpen om het lijden te verlichten door jouw kracht te delen met die ander. Niet door mee te lijden, want dan lijdt jij het lijden van de ander en dat helpt niemand.
Mededogen kun je tonen door vertrouwen in jezelf te hebben en vanuit je gevoel te handelen.
Het geloof zit dan ook niet in het aanvaarden van een leer, maar in het denken, zeggen en doen van het goede. De essentie zit niet in het dualisme, het zien van het verschil tussen goed en kwaad, maar in het simpele herkennen van het goede in jezelf en dat te delen met anderen.


Dat kan alleen maar bereikt worden door een louteringsproces; vanuit eigen pijn-lijden durven los te laten wat niet bij je hoort, de oorzaak van de pijn te herkennen en dan achter je te laten, om daardoor mededogen te kunnen tonen aan jezelf. Dat is de basis voor ware liefde.


Dit proces is onderdeel van het verhaal van de Goddelijke komedie door Dante geschreven in de 13e eeuw na Christus, waarmee hij het tijdperk van de Renaissance (wedergeboorte) inluidde, maar waarvoor hij en vele anderen, voor en na hem, werden verbannen uit de christelijke gemeenschap.
Dit allesbehalve komische drama is het meest sublieme verhaal omdat het onverhuld vertelt hoe de mens zich kan bevrijden uit de verstikkende (dogmatische) wereld om hem heen.


Nog vroeger zijn de eerste graalverhalen over Parsifal uit de 12e eeuw die de louterende zoektocht beschrijven van de 12 ridders van de Ronde Tafel. Uiteindelijk vind niet Parsifal maar Galahad de Graal. Parsifal faalt omdat hij geen vertrouwen op kan brengen en niet ziet wat duidelijk voor zijn ogen gebeurt. Hij is te vol van alle afleiding en verleiding die telkens om hem heen plaats vind.
Galahad lukt het uiteindelijk om alle afleiding ver te laten, maar pas nadat ook hij zijn lessen heeft geleerd en zijn ware zelf leert kennen.
De schrijvers van de vroegste graalverhalen maakten het verhaal niet af waardoor (op papier) het antwoord op de vraag; hoe je de Graal kon vinden, eeuwenlang onbekend bleef. Het verhaal werd echter door de vele vertellers uit die tijd op persoonlijke titel afgemaakt omdat het einde zo herkenbaar is, voor hen die willen luisteren.


Deze bijzondere verhalen maken een ding duidelijk aan de lezers en toehoorders;
Je kunt zoeken waar je wilt, bezitten wat je wilt, alles wat je bezit weggeven, maar alleen vanuit mededogen met jezelf kun je werkelijk betekenisvols iets delen met anderen (denk aan de Samaritaan en Martinus ofwel sint Maarten).
Heb je naaste lief zoals je jezelf lief hebt.
Dat is ware liefde tonen.
Ken je kracht.
Dan weet je dat je van wat je voldoende hebt onvoorwaardelijk kunt delen met de ander, aanvullend en overvloedig vanuit die innerlijke kracht.


De gnostici hebben deze onuitputtelijke bron van energie (innerlijke kracht) ontdekt en daarmee het lijden in de fysieke wereld achter zich gelaten, ook nu, in onze tijd.
Ze hebben zich bevrijdt en zijn als herboren omdat ze zijn verlost van dat wat niet bij ze hoort.
Ze kunnen vanuit hun hart alleen maar het goed doen.
Gnostici zijn verlicht van hun last omdat de vonk van de gnosis in hun hart ontstoken is en ze door het innerlijk brandend vuur voortaan eeuwig 'verlicht' blijven.
Daarom zijn vrije mensen niet meer bang voor de duisternis en stappen ze uit de wereld van het verleidelijke zoete licht.
Ze kennen zichzelf en vertrouwen op het goede en in de kracht van de stilte.
Dat wens ik iedereen toe in 2017.






















Symboliek van het leven. Een op Keltische symboliek geïnspireerd labyrint omringd door cirkels en 3 pilaren die de levenscyclus aangeven. In de kleinste cirkel bevinden zich de 4 symbolen van het leven op Aarde, in het midden ligt de Feniks, symbool van de eeuwige hergeboorte (Weverslabyrint).

Mario Kuijpers,
20161227.


Wij kennen de laatste grote bevolkingsgroep gnostici uit de geschiedenisboekjes als de ketterse Katharen die in de 13e en 14e eeuw vooral in Zuid-Frankrijk leefden. Zij noemden zichzelf de 'goede mensen', hadden een bloeiende cultuur waarin alle mensen gelijk waren, vrouwen evenveel zeggenschap hadden en waren welvarend door een wereldwijde vrije handel met andere volkeren. Ze waren overtuigd pacifistisch maar werden door de legers van de koning (die keizer wilde worden) en de Paus met grof geweld, gecombineerd met een meedogenloze inquisitie volledig uitgeroeid, tezamen met vele katholieken die ook in vrede samenleefden met de 'goede mensen'.


Maar het gnostieke gevoel zit in ieder mens (levend wezen) waardoor de gnostiek nooit uitgeroeid kan worden. Ieder mens bezit de gnosistische vonk die op ieder gegeven moment ontstoken kan worden. Het leren kennen  van jezelf zit in ieder mens verborgen tot aan het moment dat de mens ontwaakt en daadwerkelijk op zoek gaat naar (het kennen van) zichzelf.

Gnothi Seauton.


24 september 2013

De gedachteloze slaap

Loslaten,

De oudste zus van mijn vader gaat morgen sterven. Zij heeft hier zelf in alle vrijheid voor gekozen en in samenspraak met de door haar geliefde mensen heeft ze voor deze datum gekozen. Ze weet dat haar leven voltooid is. Verder leven is een onnodige lijdensweg voor haar. Samen met haar familie beleefd ze de laatste dagen van haar leven vol liefde en begrip.  



















Ze zal, na haar sterven, haar oudste broer weer ont-moeten die haar vorige week onverwacht vooraf is gegaan
















Sleep the 'Mindless Sleep' when your live is fulfilled. You will know by heart when your time is up. You don't have to be afraid of the dark when you learned to set 'Fire to you heart' in this life. Because it's this light of the heart that will keep the darkness away, both in this life and in the afterlife.


Slaap de 'Gedachteloze Slaap' als je leven is volbracht. Je hart zal weten wanneer je tijd is gekomen. Je hoeft niet bang te zijn voor de duisternis als je in dit leven geleerd hebt om je 'Hart in vuur en vlam te zetten'. Het is dit licht van het hart dat zorgt dat de duisternis weg blijft, zowel in dit leven als in het leven na de dood.
(bron: Gnosist)












Loslaten

Loslaten is doorgaan met liefhebben,
het is herkennen, dat een ander het zelf moet doen

Loslaten is mezelf open opstellen,
het is me realiseren, dat ik een ander in zijn volle waarde laat
Loslaten is ruimte geven, toestaan
dat de dingen gaan zoals ze gaan

Loslaten is machteloosheid ruilen voor acceptatie,
de uitkomst laten zijn zoals die komt
Loslaten is niet een ander willen veranderen,
maar onderzoeken hoe ik mijzelf anders kan opstellen
om zo het beste aan een ander te geven

Loslaten is niet zorgen voor, maar geven om een ander
Loslaten is niet uit handen nemen, maar ondersteunen
Loslaten is niet oordelen,
maar toestaan, dat de ander ook een bijzonder mens is
(net als ikzelf),
allebei met een eigen model van de wereld

Loslaten is niet proberen de uitkomst te regelen,
maar accepteren, dat de ander zijn eigen weg gaat
Loslaten is niet beschermen,
maar toestaan, dat de ander zijn eigen realiteit onder ogen ziet
Loslaten is inzien, dat de ander zich niet laat controleren,
maar dat ik alleen zelf kan streven naar degene die ik droom te zijn

Loslaten is minder bang zijn en meer liefhebben
(bron: http://www.jeongekendevermogens.nl/)

Loslaten is durven volledig mezelf te zijn
en vanuit die kracht mezelf
met compassie en overtuiging
in liefde met anderen te delen.

Loslaten is doorgaan op je eigen pad
en be-leven van wat is

Loslaten is niet bang zijn om te verliezen
maar blij zijn met dat wat geweest is
met dat wat je (samen) hebt be-leefd

Loslaten is niet alleen zijn
maar weten dat je altijd samen bent
Niet boven maar beneden
niet buiten maar binnen
Loslaten is Een zijn met alles

(toevoeging: Gnosist)


cogito ergo sum; de mens is zijn eigen god


( AUM als geheel staat voor de beleving van het oneindige, het kosmisch bewustzijn.)


9 september 2012

Kracht van de duisternis (tekst versie)




Van het duister en het licht (en het ontsteken van het vuur in je hart).

“Wie de eigen weg ver-licht ziet helder vooruit. Wie het licht van een ander gebruikt staat vaak in de schaduw “.





Bijna 96% van ons Heelal is donkere materie en donkere energie. Dat is wetenschappelijk bewezen en wie goed om zich heen kijkt zal dit zelf ook zo ervaren. Sluit je ogen maar even overdag en je bemerkt de duisternis om je heen.
We worden dan ook bijna volledig omringd door het duister en komen bij de geboorte ook voort uit het duister.

Het is ons allemaal heel anders geleerd en we weten bijna niet meer beter of we verlangen naar het licht. Maar als je even nadenkt, weet je dat we hoe dan ook vaak juist even terugverlangen naar de duisternis. Wie rust zoekt doet dat meestal in het donker. We slapen in het donker, ook overdag. We voelen ons het meest ontspannen in het donker. Wie even rust wil sluit zich af van het licht door even de ogen te sluiten. Wie zichzelf zoekt sluit de ogen af van het licht en keert zich naar binnen, waar geen licht is. En als we ná dit leven de ogen sluiten is duidelijk dat we ook weer terugkeren naar de vreedzame duisternis.

We sluiten onze ogen als we dood zijn en laten ons lichaam achter op Aarde. De ogen zijn niet meer nodig omdat ook het licht op Aarde achterblijft. In de duisternis waar we naar toe gaan worden we niet meer beperkt door het zicht van de ogen. We worden één met het geheel en hebben contact met alles in het geheel door ons bewustzijn.
Als je dit artikel helemaal leest zal dat naar mijn idee al snel duidelijk worden.
We noemen dit geheel (de duisternis waarmee we weer één worden na de dood) de Anima Mundi, de Wereldziel. Onze ziel verblijft hier nadat we het aardse leven hebben verlaten. 

Maar hier op Aarde hebben we door ons lichaam wél ogen. Die hebben we omdat we hier omringd worden door de overige ruim 4% van de lichte materie. Dat licht verleidt ons zodat we er groot belang aan hechten en niet meer verder kijken dan we kunnen zien met onze ogen. Maar die overige ruim 96% is niet ver weg, die is direct om ons heen en waarneembaar voor degene die er open voor wil staan.

Hermes Trismegistus (100 v Chr.) schrijft in zijn Smaragden Tafel (Tabula smaragdina Hermetis Trismegisti):

(Het volgende is) waar, zonder leugen, zeker en zeer waar:
“Wat lager is, is zoals wat hoger is
en wat hoger is, is zoals wat lager is”;
(Denk hieraan) bij het verrichten van de wonderen van de ene zaak.
En zoals alle dingen zijn ontstaan uit het ene, door bezinning op het ene,
zo (zijn) alle dingen geboren uit deze ene stof door middel van aanpassing.
De vader ervan is Zon (licht), de moeder ervan is Maan (duisternis).
De wind heeft het gedragen in zijn buik.
De voedster ervan is de Aarde, deze is de vader (leider) van de gehele wereld.
De kracht ervan is volkomen.
Als deze kracht op Aarde gegoten is, moet je voorzichtig aarde van vuur scheiden, het fijne van het grove.
(Als je te werk gaat) met groot verstand, stijgt (deze kracht) van de Aarde op naar de Hemel,
daalt weer af naar de Aarde en ontvangt energie van de hogere en de lagere (regionen).
Zo zal je de glorie van de hele wereld verwerven.
Daardoor zal alle duisternis van je wegvluchten.
Dit is de kracht in zijn meest geconcentreerde vorm,
omdat (deze kracht) elke ijle en vaste stof zal doordringen.
Zo is de wereld geschapen.
Op de wijze die hier beschreven is, zullen hieruit wonderlijke aanpassingen voortkomen.
Daarom word ik Hermes Trismegistus genoemd, omdat ik de drie delen van de filosofie van de gehele wereld bezit.
Dit is wat ik te zeggen had over de werking van Zon.


Dit korte, maar krachtige geschrift is niet bedoeld om kennis over te dragen aan anderen, maar om de kennis en de kracht die diep in ieder mens verborgen liggen vrij te maken. Het is een tekst, met daarin een aantal mantra’s, dat bij de lezer ervan een innerlijk transformatieproces in gang zet. Daarvoor is het nodig dat de lezer de tekst net zo lang bestudeerd en onderzoekt totdat tussen de woorden door de bedoeling achter de tekst doorgrond en begrepen wordt. Naarmate de tekst beter begrepen wordt zal de lezer de tekst ook toe gaan passen omdat het een veranderingsproces in gang zet dat onomkeerbaar is.
Hieronder volgt een beschrijving van mijn ‘vertaling’ van de tekst van de Smaragden Tafel.


Dat wat je nu gaat lezen is onomstreden
Er is geen boven, er is geen beneden
Alles is overal om ons heen aanwezig

Weet dit als je steeds meer verwonderd raakt over het bestaan van het Ene, de bron waar alles uit voortkomt. Alles is één geheel, een HeelAl (Universum)
En zoals alle dingen (zichtbare vaste materie) ontstaan door de gedachte (aandacht) die je er aan geeft, je denkt dat iets bestaat, dus bestaat het ook in je wereld
zo is alle vaste materie ontstaan doordat het onder invloed van die gedachte een verbinding is aangegaan (aantrekkingskracht)

De mannelijke kant is het licht, de richting gevende
De vrouwelijke kant is de duisternis, de schaduwzijde van het licht
Het ontastbare (onstoffelijke) heeft oneindige mogelijkheden in zich
Het tastbare (stoffelijke) laat het daadwerkelijk ontstaan en tot ontwikkeling komen

De energie van de bron is overal aanwezig is in de wereld, je kunt er niet omheen
Als de energie eenmaal iets vorm gegeven heeft (geboren is), ga je op zoek om die vorm weer vrij te maken van het verwarmende vuur (in je hart). Je scheidt het fijne (ziel) van het grove (lichaam) zodat de ziel het lichaam achter kan laten op Aarde.

Wie deze kennis op een verstandige manier toe weet te passen (gnosis heeft)
gaat na afloop van dit leven op Aarde (het beneden) weer terug naar de bron (het boven) en keert daarna evengoed weer terug naar de Aarde (herboren worden, reïncarnatie) waarbij je de kracht (energie en kennis) meeneemt die je opgedaan hebt in de dimensie hier op Aarde (beneden) en de dimensie om ons heen (boven).

Als je op deze manier leeft zal je uiteindelijk (na meerdere reïncarnaties) de helende, rustgevende kracht van de bron (het HeelAl - Universum) in je bezit krijgen
Daardoor zal je angst voor het onbekende voorgoed uit je leven verdwijnen (omdat je weet dat niets onbekend voor je is, er is géén duisternis voor wie niet alleen met de ogen ziet)

Dit is de pure kracht (energie)
Omdat deze energie in alles om ons heen, in het stoffelijke (vaste materie) én in het onstoffelijke (het ontastbare), aanwezig is. Deze energie kennen we als neutrino’s.

Zo is de wereld van het licht, waarin we nu leven, ontstaan.
En als je leeft zoals hier beschreven is zal je verwonderd raken, omdat je de wonderlijke verandering bij jezelf zult bemerken

Daarom heeft men mij de driemaal grote Hermes genoemd, omdat ik de ware kennis heb van de Universele drie-eenheid
1.    de vader is het licht in de stoffelijke wereld (de verleiding)
2.    de moeder is de schaduwkant van het licht, de onbekende stoffelijke wereld van de duisternis.
3.    de Ene is de bron van energie waar dit alles uit voorkomt, de onstoffelijke (onzichtbare en ontastbare) wereld, die we via de geest, het denken, kunnen gebruiken om ons bewustzijn te laten groeien.

Dit is wat ik te zeggen heb over de betekenis van de zichtbare wereld van het licht waarin wij leven, (en van het nut van de geestelijke ontwikkeling van het bewustzijn van iedere individuele mens).



Hoe je er open voor kunt komen staan is prachtig beschreven in de eerste boeken over de zoektocht naar de Graal (door Etienne van Troyen en Wolfram von Eschenbach). Het lopen van een labyrint laat je ervaring opdoen áls je de durf hebt om er met gevoel doorheen te lopen.

Eenmaal als mens in een lichaam hier op Aarde heb je 2 keuzes; Je loopt het pad dat anderen beschijnen voor je óf je ver-licht je eigen pad.

Wie geboren wordt heeft het licht van nature bij zich. Het is een klein vlammetje dat je het begin van je levenspad laat zien. Als je het levenspad verder oploopt zal de vlam langzaam doven. In het begin kun je nog gebruik maken van het schijnsel van de vlam, maar al vlug zal de vlam die je pad verlicht doven als deze niet gevoed wordt. Dan kom je voor de schijnbare keuze te staan; Ga ik mijn eigen licht ontsteken of volg ik het licht dat anderen verspreiden.

Eeuwenlang werd de mens geleerd om het eigen licht te ontsteken en hierop te vertrouwen. Je gaat dan zelf op zoek naar wat je belangrijk vind. Je leert om zelf keuzes te maken maar ook dat iedere keuze die je maakt bepalend is voor je lot op een of ander moment. Geen keuze is zonder gevolg. Je leert inzien dat geen enkele keuze definitief is en dat je altijd de mogelijkheid hebt om van je keuzes te leren omdat je altijd later de kans krijgt om nieuwe keuzes te maken. Je wordt niet alleen lichamelijk volwassen. Ook je geestelijke ontwikkeling (spiritualiteit) kan ongeremd tot volwassenheid komen. Je geestelijke vermogen stelt je in staat om niet alleen maar met je verstand te denken maar ook met je hart te voelen. Je leert zo buiten het vierkantje kijken en alle mogelijkheden die er zijn te benutten. Je laat geen mogelijkheid onbenut om te leren en te groeien. Hierdoor wordt je een compleet mens die zichzelf accepteert en door de omgeving wordt gewaardeerd.

In het boek: Inspiratie van Wayne W. Dyer uit 2006 staat de volgende tekst.

Wanneer we alle stadia van ons leven bekijken, zien we dat we van de eerste tot de laatste ademtocht door omstandigheden worden gedwongen. En toch bezitten we nog altijd de grootste van alle vrijheden, het vermogen om ons innerlijke Zelf te ontwikkelen in harmonie met de morele orde van het Universum (het Al), zodat we ondanks alle tegenslagen gemoedsrust vinden.

(Geschreven door: Johann Wolfgang von Goethe, Duits dichter, 1749-1832).

De weg naar Gnosis en de her-ontdekking van de energetische Vonk is een weg die je geduldig maar standvastig gaat. Vele filosofen en dichters hebben geprobeerd om dit duidelijk te maken;
  • Wijsheid is slechts mogelijk als we op zoek gaan naar wat goed is voor een mens, naar de waarheid in het aardse bestaan en naar het schone waarvan we kunnen genieten. (Plato, Griekse wijsgeer, 350v Chr.)
  • Je zult me zoeken en je zult me vinden, als je me zoekt met heel je hart. (Jezus van Nazareth)
  • ·Men moet vaker fout zijn gelopen, zich op veel wegen hebben begeven, om tenslotte toch erachter te komen, dat men nooit de eigen weg heeft verlaten. (Edmond Jabès, Frans-Joodse schrijver, 1976)
  • Iedere muur is ook een deur. (Ralph Waldo Emerson, USA, filosoof, 1803-1882)
  • Nooit zal ons een deur, waarnaar toe wij, aangedreven werden door een onbekende reden, door onverzadigbaar verlangen, alles te verleren, te verdwijnen in de afgrond... voor de gek hebben gehouden of voor de gek houden. (Edmond Jabès, schrijver, 1976)
  • Wanneer al jouw verwachtingspatronen in twijfel worden getrokken, zal je merken dat jij - zoals je nu bent - precies bent zoals je moet zijn. Misschien ben je nooit zo dicht bij je ware Natuur geweest. (Jan Kersschot, België, schrijver, 2000)
  • What lies behind us and what lies before us, are tiny matters compared with what lies within us (Wat achter ons ligt en wat voor ons ligt zijn slechts kleine zaken, vergeleken met wat in ons ligt). (Ralph Waldo Emerson, 1803-1882)
  • De wereld bestaat in jou. Alles is Eén. Een zijn is het geheel liefhebben. (Uit het boek: Uit de droom door Timothy Freke, USA, 2007)
  • Door je ego zo klein mogelijk te maken schep je beetje bij beetje een wereld voor jezelf van ongekende schoonheid. (uit het boek: de magiër van Strovolos door Daskalos, Cyprus, 1985)
  • De grootste bedreiging voor de mensheid is níet het kwaad of slechte mensen, het is de passiviteit van de goede mensen. (Martin Luther King jr., dominee en mensenrechtenactivist, 1929-1968).



Als kind ben je dan veelal aangewezen op wat je leert van de mensen om je heen. Zij begeleiden je op je levenspad en helpen je om eigen ervaringen op te doen. Géén leermeesters maar wijze mensen die dicht bij je staan en uit eigen ervaring putten om je te helpen. Ze doen het niet voor je, ze doen het je hooguit voor zodat je zelf ook de ervaring op kunt doen.
In onze moderne tijd, vanaf ongeveer 2000 jaar geleden, is de nadruk toenemend komen liggen op het volgen van die ander. Die ander gedraagt zich niet als een wijze maar meer als een leermeester (priesters, schoolmeesters, politici e.d.). De leermeester vertelt ons hoe we een goede leerling kunnen zijn. We leren niet door zelf te ervaren maar door te geloven dat wat gezegd wordt de enige waarheid is. We luisteren gefascineerd naar wat anderen zeggen dat goed voor ons is. We maken geen eigen keuzes maar volgen het pad dat ons gewezen wordt, als volgelingen, bijna blindelings.

Wie van het licht van anderen gebruik maakt zal vaak in de schaduw van die ander staan. Die ander bepaalt waar en hoe sterk het licht schijnt en of je wel of niet hier gebruik van mag maken. Dit zorgt er voor dat je afhankelijk bent van die ander. Die ander heeft daardoor toenemend macht over je en bepaald steeds meer voor jou wat te doen en wat te laten. De ander zal je dan ook remmen in je geestelijke, spirituele, ont-wikkeling om te voorkomen dat je op zoek te gaat naar je eigen licht.

We zijn, omdat we niet anders meer geleerd hebben, het vermogen om ons eigen licht te ontsteken verloren. De mogelijkheid om zelf te schijnen is er nog wel, maar die wordt verdrongen, door wat ons vertelt en meer nog door wat ons afgeleerd is. De mensen is geleerd om te vertrouwen op die leermeester, die het ‘zo goed met ons voor heeft’. Die heeft ons verteld dat we vér van de duistere wereld vandaan moeten blijven. Wie het toch waagt om zijn licht daarop te richten wordt bestraft en betiteld als duivels. We zijn bang gemaakt voor onze eigen vermogens om dieper waar te nemen en ons geestelijk verder te ontwikkelen.

De verleiding van het lopen in het licht van die ander is groot geworden omdat het zo gemakkelijk is om te volgen. We worden er volop voor beloond als we een goede volgeling zijn. 

De beloning bestaat uit materiële rijkdom en wereldse macht. De ultieme beloning vindt plaats door opname in het eeuwigdurende paradijs. De leermeesters houden ons voor dat dit het hoogste doel is in je aardse leven. Je kunt dit echter pas bereiken ná je dood als je in dit leven een goed gelovige bent geweest.

We zijn gaan geloven dat we niet op ons eigen licht kunnen vertrouwen en hebben geen idee hoe we in ons eigen licht iets op kunnen bouwen. We weten niet eens dat we deze mogelijkheid in ons hebben. We zijn onwetend (agnostisch) geworden.

1. En Jezus zei:
Ieder die de betekenis
van deze woorden vindt,
zal de dood niet smaken.

2.Jezus zei:
Laat hij die zoekt
niet ophouden met zoeken,
totdat hij vindt,
en als hij vindt
zal hij verontrust worden,
en als hij verontrust is,
zal hij zich verwonderen
en hij zal over het Al heersen.

3.Jezus zei:
Als zij, die leiding aan jullie geven, zeggen:
Zie, het Koninkrijk is in de hemel,
dan zullen de vogelen des hemels
jullie vóór zijn.
Als zij zeggen: Het is in de zee,
dan zullen de vissen
jullie vóór zijn.
Maar het Koninkrijk des hemels
is binnenin jullie
en buiten jullie.
Als jullie jezelf kennen
zullen jullie ook gekend worden
en zullen jullie weten dat
jullie zonen en dochters
van de levende Vader zijn.
Maar als jullie jezelf niet kennen,
dan zullen jullie in armoede zijn;
dan zijn jullie armoede.

(Uit het gnostisch Nag-Hammadi evangelie van Thomas uit de 3e eeuw)


Er zijn uitzonderingen, mensen die uit zichzelf verlicht zijn en in hun geest vrij zijn. Deze krachtige personen staan in contact met de ons omringende duisternis met daarin alles wat een mens nodig heeft om verlicht en wetend (gnostisch) te zijn. Ze hebben kennis van de bron van energie waaruit alles voortkomt en alles weer in terugkeert. Ze ontlenen hun kracht niet aan de verleiding van het licht maar aan de energie van de liefdevolle duisternis, de donkere materie die ons allemaal omringt, waar ze volop hun rust en wijsheid uit kunnen putten. Ze hebben een sterke geestelijke verbinding tussen hun lichaam en hun ziel gemaakt waardoor hun bewustzijn is toegenomen.

Op een dag leer je het subtiele verschil kennen
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid
Je ontdekt dat een kus geen contract is
en een cadeau geen belofte
Je begint je nederlagen te accepteren
met je hoofd omhoog en je ogen open
Je leert vertrouwen op vandaag
omdat morgen te onzeker is voor plannen
Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je verbrandt
als je er te veel van krijgt

Dan wordt het tijd je eigen tijd te beplanten
en dan zorg je voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op een wonder van buitenaf
En dan weet je echt, dat je het echt kunt volhouden
en dat je echt sterk bent
en dat je echt waarde hebt
En je leert en leert
Bij ieder afscheid leer je

De kracht van loslaten – door Voltaire (1694-1778 filosoof)

Daarom is er een universele wet, namelijk dat niets in het Heelal verloren gaat. Alles wat we nodig hebben is er altijd al geweest en zal er altijd blijven. Het is er voor iedereen. Het enige noodzakelijk is dat je over je angst voor het onbekende heen stapt en voor het nieuwe durft te kiezen.

De keuzes die je maakt, zelfs die je voor je hebt laten maken door die ander, bepalen altijd je eigen lot. Wat je overkomt, is je eigen keuze.

In ieder mens zit een vonk, een herinnering aan het vlammetje dat je pad belicht heeft direct na je geboorte. Je hebt deze her-innering je leven lang in je. Het enige noodzakelijke is dat je zelf de vraag stelt wat dit betekent. Het stellen van deze vraag, in je eigen woorden, toont inzicht en geeft je de mogelijkheid om zelf op onderzoek uit te gaan. Je stapt uit de schaduw en gaat op zoek naar je eigen licht. Je ontsteekt de vonk die het vuur in je hart zal doen vlammen. Je ontdekt de helende kracht van je eigen licht. Je kracht brengt je steeds dieper in aanraking met de donkere materie en de energie daaromheen die alles bevat en alwetend is. Het voelt als een veilig thuis komen.
Veel te laat heb ik jou lief gekregen,
schoonheid wat ben je oud, wat ben je nieuw.
Veel te laat heb ik jou lief gekregen.

Binnen in mij was je, ik was buiten,
en ik zocht jou als een ziende blinde
buiten mij, en uitgestort als water
liep ik van jou weg en liep verloren
tussen zoveel schoonheid die niet jij is.

Toen heb jij geroepen en geschreeuwd,
door mijn doofheid ben jij heen gebroken.
Oogverblindend ben jij opgedaagd
om mijn blindheid op de vlucht te jagen.
Geuren deed jij en ik haalde adem,
nog snak ik naar adem en naar jou.

Proeven deed ik jou en sindsdien dorst ik,
honger ik naar jou. Mij, lichtgeraakte,
heb jij doen ontbranden. En nu brand ik
lichterlaaie naar jou toe, om vrede.

(door Aurelius Augustinus uit 425, in een vertaling van Huub Oosterhuis uit 1999)

Om het contact met de je omringende duistere wereld (de paranormale wereld, de andere dimensies, dé bron) te kunnen maken is het van belang dat je de angst om zelf in het licht te staan overwint.
Onze grootste angst is NIET dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig zijn!
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het meest beangstigt.
Wij vragen ons af: "Wie ben ik om briljant te zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?".
Maar wie ben jij om dat NIET te zijn?
JIJ bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God, die in ons is, te openbaren.
Die is niet in sommigen van ons, die is in iedereen!
En als we ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.

Marianne Williamson (uit: Terugkeer naar de liefde - 1999)

Door je angst achter je te laten ontsteek je je eigen licht, het vuur in je hart. Dan ga je ont-dekken wie je zelf bent omdat je niet langer meer in het licht van die ander wilt staan. Je staat vanaf nu volop in je eigen licht. Je licht schijnt verder dan ooit tevoren en je ervaart dat de duisternis niet iets is om bang voor te zijn. Je eigen licht is namelijk in staat is om die duisternis zichtbaar en voelbaar te maken. Je hart, dat nu in vuur en vlam staat, is in staat om te voelen wat er in én om je heen gebeurt. Je voelt waar je niet meer mee in aanraking wilt komen, waardoor je er afstand van kunt nemen. Je voelt ook waar je sterker van wordt, waarvan je groeit en met wie je werkelijk graag samen wilt zijn. Je voelt dat je het eigen licht wilt en kunt delen met anderen die dicht bij je staan maar je niet in hun schaduw zetten. Daardoor kun je samen iets uit stralen, dat sterker is dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden. Het vergroot je zelfvertrouwen en geeft je de rust om te wachten op je eigen momenten in het nu.

Ik zei tot mijn ziel, wees stil en wacht zonder hoop
Want hoop zou hoop op het verkeerde zijn
Wacht zonder liefde
Want liefde zou liefde voor het verkeerde zijn
Dan is er nog geloof
Maar het geloof en de liefde en de hoop schuilen allen in het wachten

Jean Shinoda Bolen (uit: Op weg naar Avalon - 1994)

De duisternis is om ons heen omdat we met onze ogen de energie van de duisternis niet kunnen waarnemen. Maar als we door hebben dat we op het licht in ons hart kunnen vertrouwen stralen we dit licht uit naar alles in onze omgeving, dus ook naar de duisternis. Daardoor wordt zichtbaar wat niet met onze ogen waarneembaar is en wat altijd in de schaduw van die ander verborgen is gebleven. De warme liefde en de diepe rust die je dáár ont-moet is groter dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden.

In uitspraak 113 van het Thomas-evangelie stelt Jezus dat het koninkrijk niet in de toekomst ligt. Ook niet in de hemel. Het is 'uitgespreid over de aarde, maar de (meeste) mensen zien het niet'.
De gnostische uitleg daarvan is, dat de boodschap van Jezus over een innerlijke ervaring gaat;

Zijn leerlingen zeiden tot hem:
Wanneer zal het koninkrijk komen?
Jezus zei:
Het koninkrijk komt niet door het te verwachten.
Je kunt niet zeggen: ‘Het is hier’, of ‘Het is daar’.
Nee, het koninkrijk is uitgespreid over de aarde
maar de mensen zien het niet.

In Thomas 51 benadrukt Jezus de  aanwezigheid van het koninkrijk in het hier;
Wat je nog verwacht is al gekomen,
maar je herkent het niet.

Dit is wat er nu om ons heen gebeurt:
  • De Nieuwe tijd heeft een toename van nieuwe-tijds-kinderen, die dit vermogen weer zelf in zich hebben en de vonk al vlug kunnen ontsteken.
  • Door het aanbreken van het tijdperk van de Waterman waardoor die ander die ons in de schaduw heeft gezet veel aan kracht verliest worden wij alsnog in staat gesteld om de vonk te ontsteken.
  • 21 december 2012 – het begin van het tijdperk waarin de duisternis om ons heen weer gaat verdwijnen en we als mensheid in gaan zien dat de wereld zoals we die kennen zo niet kan en zal blijven bestaan. Niet onze ogen worden geopend, die zien alleen maar het verleidelijke licht, maar het vuur in ons hart wordt ontstoken, waardoor we waarnemen wat buiten ons gezichtsveld, werkelijk liefdevol en van waarde is voor ons allemaal.
Wie de eigen weg ver-licht ziet helder vooruit en is de angst voorbij. (Gnosist ;-)
-     Ver is wat er gebeurt, diep, diep, wie zal het ont-dekken…. (Prediker ;-)

Namasté

Esoterisch geheim

Esoterisch geheim - Zoroaster   De schepper heeft iets van zichzelf meegegeven toen we in dit lichaam op Aarde werden opge...