Een met nieuwe gegevens bijgewerkte versie is te lezen op:
www.gnostieknederland.blogspot.com
“Wie de eigen weg
ver-licht ziet helder vooruit. Wie het licht van een ander gebruikt staat vaak
in de schaduw “.
We komen uit het duister (bijna 96% van ons Heelal is
donkere materie en donkere energie) en keren er altijd weer naar terug.
.jpg)
In die
duisternis is licht niet nodig omdat we geen ogen meer hebben als we zijn
overleden.
Maar hier op Aarde hebben we door ons lichaam wél ogen. Die
hebben we omdat we hier omringd worden door de overige ruim 4% van de lichte
materie. Dat licht verleidt ons zodat we er groot belang aan zijn gaan hechten
en niet meer verder kijken dan we kunnen zien met onze ogen. Maar die overige
ruim 96% is niet ver weg, die is direct om ons heen en waarneembaar voor degene
die er open voor wil staan.
Hoe je er open voor kunt komen staan is prachtig beschreven
in de eerste boeken over de zoektocht naar de Graal (door Etienne van Troyen en
Wolfram von Eschenbach).
.
Het lopen van een labyrint laat je ervaring opdoen áls je de durf hebt om er met gevoel doorheen te lopen.
Eenmaal hier op Aarde
heb je 2 keuzes; Je loopt het pad dat anderen beschijnen voor je óf je
ver-licht je eigen pad.
Wie geboren wordt heeft het licht van nature bij zich. Het
is een klein vlammetje dat je het begin van je levenspad laat zien. Als je het
levenspad oploopt zal de vlam niet volgen. In het begin kun je nog gebruik
maken van het schijnsel van de vlam, maar al vlug ga je ontdekken dat er ander
licht nodig is op je pad. Dan kom je voor de keuze te staan; Ga ik mijn eigen
licht ontsteken of volg ik het licht dat anderen verspreiden.
Dan kom je voor de keuze te staan; Ga ik mijn eigen licht
ontsteken of volg ik het licht dat anderen verspreiden.
Eeuwenlang werd de mens geleerd om het eigen licht te
ontsteken. Als kind ben je dan veelal aangewezen op wat je leert van de mensen
om je heen. Zij begeleiden je op je levenspad en helpen je om eigen ervaringen
op te doen. Géén leermeesters maar mensen die dicht bij je staan en uit eigen
ervaring putten om je te helpen.
In onze moderne tijd, vanaf ongeveer 2000 jaar geleden, is
de nadruk toenemend komen liggen op het volgen van die ander. Die ander
gedraagt zich wel als een leermeester (priesters, schoolmeesters, e.d.). De
leermeester vertelt ons hoe we een goede leerling kunnen zijn. We maken geen
eigen keuzes maar volgen het pad dat ons gewezen wordt, als volgelingen, als leerlingen,
bijna blindelings.
Wie van het licht van anderen gebruik maakt zal vaak in de
schaduw van die ander staan. Die ander bepaalt waar en hoe sterk het licht
schijnt en of je wel of niet hier gebruik van mag maken. Dit zorgt er voor dat
je afhankelijk bent van die ander. Die ander heeft daardoor toenemend macht
over je en bepaald steeds meer voor jou wat te doen en wat te laten. De ander
zal je dan ook remmen om op zoek te gaan naar je eigen licht.
We zijn, omdat we niet anders meer geleerd hebben, het vermogen
om ons eigen licht te ontsteken verloren geraakt. De mogelijkheid om zelf te
schijnen is er nog wel, maar die wordt verdrongen, door wat ons vertelt en meer
nog door wat ons afgeleerd is. De mensen is geleerd om te vertrouwen op die
leermeester, die het zo goed met ons voor heeft. Die heeft ons verteld dat we
vér van de duistere wereld vandaan moeten blijven. Wie het toch waagt om zijn
licht daarop te richten wordt bestraft en betiteld als duivels. We zijn bang
gemaakt voor onze eigen vermogens om dieper waar te nemen.
We zijn gaan geloven dat we niet op ons eigen licht kunnen vertrouwen en hebben geen idee hoe we dat zouden kunnen doen. We weten niet eens dat we deze mogelijkheid in ons hebben. We zijn onwetend (agnostisch) geworden.
1. En Jezus zei:
Ieder die de betekenis
van deze woorden vindt,
zal de dood niet smaken.
2.Jezus zei:
Laat hij die zoekt
niet ophouden met zoeken,
totdat hij vindt,
en als hij vindt
zal hij verontrust worden,
en als hij verontrust is,
zal hij zich verwonderen
en hij zal over het Al heersen.
3.Jezus zei:
Als zij, die leiding aan jullie geven, zeggen:
Zie, het Koninkrijk is in de hemel,
dan zullen de vogelen des hemels
jullie vóór zijn.
Als zij zeggen: Het is in de zee,
dan zullen de vissen
jullie vóór zijn.
Maar het Koninkrijk des hemels
is binnenin jullie
en buiten jullie.
Als jullie jezelf kennen
zullen jullie ook gekend worden
en zullen jullie weten dat
jullie zonen en dochters
van de levende Vader zijn.
Maar als jullie jezelf niet kennen,
dan zullen jullie in armoede zijn;
dan zijn jullie armoede.
(Uit het gnostisch Nag-Hammadi evangelie van Thomas
uit de 3e eeuw)
Er zijn uitzonderingen, mensen die uit zichzelf verlicht
zijn en in hun geest vrij zijn. Deze krachtige mensen staan in contact met de
ons omringende duisternis met daarin alles wat een mens nodig heeft om liefde
te voelen en liefde te zijn. Ze ontlenen hun kracht niet aan de verleiding van
het licht maar aan de energie van de liefdevolle duisternis, de donkere materie
die ons allemaal omringt en erop wacht dat we die binnen treden.
Op een dag leer je het subtiele verschil kennen
tussen een hand vasthouden en een ziel ketenen
Dan leer je dat liefde niet betekent: leunen
en dat gezelschap niet betekent: veiligheid
Je ontdekt dat een kus geen contract is
en een cadeau geen belofte
Je begint je nederlagen te accepteren
met je hoofd omhoog en je ogen open
Je leert vertrouwen op vandaag
omdat morgen te onzeker is voor plannen
Na een poos leer je dat zelfs zonneschijn je
verbrandt
als je er te veel van krijgt
Dan wordt het tijd je eigen tijd te beplanten
en dan zorg je voor je eigen ziel
en wacht je niet langer op een wonder van buitenaf
En dan weet je echt, dat je het echt kunt volhouden
en dat je echt sterk bent
en dat je echt waarde hebt
En je leert en leert
Bij ieder afscheid leer je
De kracht van loslaten – door Voltaire (1694-1778
filosoof)
De keuzes die je maakt, zelfs die je voor je hebt laten
maken door die ander, bepalen altijd je eigen lot. Wat je overkomt, is je eigen
keuze.
In ieder mens zit een vonk, een herinnering aan het
vlammetje dat je pad belicht heeft direct na je geboorte. Je hebt deze
her-innering je leven lang in je. Het enige noodzakelijke is dat je zelf de
vraag stelt wat dit betekent. Het stellen van deze vraag, in je eigen woorden,
toont voortschrijdend inzicht en geeft je de mogelijkheid om zelf op onderzoek
uit te gaan. Je stapt uit de schaduw van het licht van die ander en gaat op
zoek naar je eigen licht. Je ontsteekt de vonk die uiteindelijk het vuur in je
hart zal doen vlammen.
Veel te laat heb ik jou lief gekregen,
schoonheid wat ben je oud, wat ben je nieuw.
Veel te laat heb ik jou lief gekregen.
Binnen in mij was je, ik was buiten,
en ik zocht jou als een ziende blinde
buiten mij, en uitgestort als water
liep ik van jou weg en liep verloren
tussen zoveel schoonheid die niet jij is.
Toen heb jij geroepen en geschreeuwd,
door mijn doofheid ben jij heen gebroken.
Oogverblindend ben jij opgedaagd
om mijn blindheid op de vlucht te jagen.
Geuren deed jij en ik haalde adem,
nog snak ik naar adem en naar jou.
Proeven deed ik jou en sindsdien dorst ik,
honger ik naar jou. Mij, lichtgeraakte,
heb jij doen ontbranden. En nu brand ik
lichterlaaie naar jou toe, om vrede.
(door Aurelius Augustinus uit 425, in een vertaling
van Huub Oosterhuis uit 1999)
Om het contact met de je omringende duistere wereld (de
paranormale wereld, de andere dimensies, dé bron) te kunnen maken is het van
belang dat je de angst om zelf in het licht te staan overstijgt.
Onze grootste angst is NIET dat we onvolmaakt zijn.
Onze grootste angst is dat we mateloos krachtig
zijn!
Het is ons licht, niet onze schaduw, die ons het
meest beangstigt.
Wij vragen ons af: "Wie ben ik om briljant te
zijn, prachtig, talentvol, fantastisch?".
Maar wie ben jij om dat NIET te zijn?
JIJ bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen
dienst.
Er is niets verlichts aan je klein te maken opdat
andere mensen zich bij jou niet onzeker zullen voelen.
Wij zijn allemaal bedoeld om te stralen als
kinderen.
Wij zijn geboren om de glorie van God, die in ons
is, te openbaren.
Die is niet in sommigen van ons, die is in
iedereen!
En als we ons licht laten stralen, geven we
onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij bevrijdt zijn van onze eigen angst,
bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
Marianne Williamson (uit: Terugkeer naar de liefde
- 1999)
Door je angst achter je te laten ontsteek je je eigen licht,
het vuur in je hart. Dan ga je ont-dekken wie je zelf bent omdat je niet langer
meer in het licht van die ander wilt staan. Je staat vanaf nu volop in je eigen
licht. Je schijnt je licht verder uit dan ooit tevoren en ziet dat de
duisternis niet iets is om bang voor te zijn. Je eigen licht is namelijk in
staat is om die duisternis zichtbaar en voelbaar te maken. Je hart, dat nu in
vuur en vlam staat, is in staat om te voelen wat er in én om je heen gebeurt.
Je voelt waar je niet meer mee in aanraking wilt komen, waardoor je er afstand
van kunt nemen. Je voelt ook waar je sterker van wordt, waarvan je groeit en
bij wie je werkelijk graag aanwezig wilt zijn. Je voelt dat je het eigen licht
wilt en kunt delen met anderen die dicht bij je staan maar je niet in hun
schaduw zetten. Daardoor kun je samen iets uit stralen, dat sterker is dan je
ooit voor mogelijk hebt gehouden. Het vergroot je zelfvertrouwen en geeft je de
rust om te wachten op je eigen momenten in het nu.
Ik zei tot mijn ziel, wees stil en wacht zonder
hoop
Want hoop zou hoop op het verkeerde zijn
Wacht zonder liefde
Want liefde zou liefde voor het verkeerde zijn
Dan is er nog geloof
Maar het geloof en de liefde en de hoop schuilen
allen in het wachten
Jean Shinoda Bolen (uit: Op weg naar Avalon - 1994)
De duisternis is alleen om ons heen omdat we met onze ogen
de energie in de duisternis niet kunnen waarnemen. Maar als we door hebben dat
we op het licht in ons hart kunnen vertrouwen stralen we dit licht uit naar
alles in onze omgeving, dus ook naar de duisternis. Daardoor wordt zichtbaar
wat niet met onze ogen waarneembaar is en wat altijd in de schaduw van die
ander verborgen is gebleven. De warmte en liefde die je dáár ont-moet is groter
dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden.
In uitspraak 113 van het Thomas-evangelie stelt
Jezus dat het koninkrijk niet in de toekomst ligt. Ook niet in de hemel. Het is
'uitgespreid over de aarde, maar de (meeste) mensen zien het niet'.
De gnostische uitleg daarvan is, dat de boodschap
van Jezus over een innerlijke ervaring gaat;
Zijn leerlingen zeiden tot hem:
Wanneer zal het koninkrijk komen?
Jezus zei:
Het koninkrijk komt niet door het te verwachten.
Je kunt niet zeggen: ‘Het is hier’, of ‘Het is
daar’.
Nee, het koninkrijk is uitgespreid over de aarde
maar de mensen zien het niet.
In Thomas 51 benadrukt Jezus de aanwezigheid van het koninkrijk in het hier;
Wat je nog verwacht is al gekomen,
maar je herkent het niet.
Dit is wat er nu om ons heen gebeurt:
- De Nieuwe tijd heeft een toename van nieuwe-tijds-kinderen, die dit vermogen weer zelf in zich hebben en de vonk al vlug kunnen ontsteken.
- Door het aanbreken van het tijdperk van de Waterman waardoor die ander die ons in de schaduw heeft gezet veel aan kracht verliest worden wij alsnog in staat gesteld om de vonk te ontsteken.
- 21 december 2012 – het begin van het tijdperk waarin de duisternis om ons heen weer gaat verdwijnen en we als mensheid in gaan zien dat de wereld zoals we die kennen zo niet kan en zal blijven bestaan. Niet onze ogen worden geopend, die zien alleen maar het verleidelijke licht, maar het vuur in ons hart wordt ontstoken, waardoor we waarnemen wat buiten ons gezichtsveld, werkelijk liefdevol en van waarde is voor ons allemaal.
Wie de eigen weg ver-licht ziet helder vooruit en is de
angst voorbij. (Gnosist ;-)
Ver is wat er gebeurt, diep, diep, wie zal het
ont-dekken…. (Prediker ;-)
Namasté.
