17 december 2018

Een gelukkig lichtfeest


Een gelukkig Lichtfeest.

Alles wat op Aarde komt leeft.
Mensen, dieren en planten.
Wat groeit, hoe snel of hoe traag dan ook, leeft.
En niets van wat leeft heeft meer waarde dan iets anders dat leeft, hoe groot of klein dan ook.
Samen vormt het een groot dynamisch geometrisch cyclisch geheel.

Alles wat leeft sterft, hoe jong of oud dan ook.
Alle wat sterft heeft tijd nodig om te vergaan.
Ook in die tijd is het van grote waarde.
Het dient als bouwstof zodat de levenden er nut aan hebben.
Zand, klei, metaal, hout, steen, mest, e.d.
Uiteindelijk zal alles echter wat niet meer leeft vergaan tot stof.
Voor sommige duurt dat lang voor anderen gaat dat snel.
Wat tot stof vervalt zal uiteindelijk vergaan tot kleine energiedeeltjes (nano neutronen, godsdeeltje) die op een gegeven moment weer omgezet worden tot een levend iets.
Dat is de cyclus van het leven op Aarde.
Een deeltje dat ooit een plant was, kan nu deel worden van een dier, een ooit menselijk deeltje kan nu deel worden van een plant, enz….
Uiteindelijk zal alles telkens weer hergebruikt worden. De hoeveelheid energetische deeltjes die nodig zijn op Aarde zal altijd aanwezig zijn.

Dat wat op Aarde levend aanwezig is zal altijd binnen de dampkring blijven. Wat wij leven noemen kan niet vrij levend weg uit de dampkring. Het zal buiten de dampkring snel sterven. Dat maakt de Aarde uniek.

De energetische deeltjes kunnen dat waarschijnlijk wel en trekken zo door het voor ons mensen immens grote heelal. De kans dat de deeltjes waar je lichaam uit zijn opgebouwd ooit weer terugkeren als onderdeel van een mens is klein.

Een levend wezen is dus meer als alleen die opbouw van deeltjes dat een mens, dier of plant vormt.
De mens heeft 'het Vrije Licht' in zich.
En dat Licht is onderdeel van een groot goddelijk geheel.
Niet zozeer energie maar wel iets dat energie waarneemt en nodig heeft.
Dat iets gaat veel verder dan dat wat wij energie noemen.
Daarom gebruiken we het woord goddelijk.
Het is niet te bevatten, niet te verklaren laat staan duidelijk te omschrijven.
Daarom mocht het in de oer oude geschriften van ver voor het christendom ook geen naam hebben.

En toch mogen en moeten we het proberen te begrijpen, alleen al om duidelijk te maken dat het er is.
Dat het ons tot een levend wezen maakt met een opdracht.
Die opdracht is dat we inzien dat we niet het lichaam zijn dat opgebouwd is uit energetische deeltjes.
We zijn juist níet dat lichaam.
Dat lichaam heeft ons opgesloten.
'Het Vrije Licht' zit opgesloten zolang de mens die het opgesloten heeft in het lichaam dit niet in gaat zien. Ieder mens zal op een geven moment in het leven gaan twijfelen of dat enkel en alleen verheerlijken van lichamelijk genot niet alleen leidt tot een groot gemis, een rotgevoel, verlorenheid, eenzaamheid en tot verdriet en pijn om de beperkingen van dat lichaam en het maar niet willen lukken om dat lichaam tevreden te maken, laat staan gelukkig te maken.

Dat laatste kan wel maar dan heeft de mens eerst een alles bepalend inzicht nodig, namelijk dat een mens meer is dan alleen dat lichaam. Véél meer. Dat inzicht is alles bepalend voor het wel of niet vinden van het eeuwige geluk. Daarvoor is een klein beetje kennis nodig, dat in de oertijd van grootouder op kind en kleinkind werd overgebracht.
Die kennis bestaat uit 2 facetten:
  1. Heb respect voor alles dat leeft. Zie jezelf als onlosmakelijk geheel van die levende wereld
  2. Heb respect voor jezelf en leer jezelf kennen met vallen en opstaan.

Dan kom je vrij van de beperkingen die het lichaam aan je oplegt.
Het lichaam dien je ook in ere te houden omdat je alleen aan jezelf kunt werken zolang je leeft. Door jezelf beter te leren kennen kun je ook je lichaam beter onderhouden en toenemend vrijwaren van ziektes en / of de gevolgen daarvan.

Voordat we in dat lichaam terecht kwamen waren we een vrij onderdeel van het grote geheel dat wij Heelal noemen.
In dat Heelal konden we vrij van tijd, ruimte of welke Aardse beperking dan ook verblijven.
Opgesloten in het lichaam zijn we dat contact bijna volledig kwijt geraakt.
We hebben een vermogen tot denken gekregen dat ons grotendeels van het pad dat we zouden moeten gaan afleidt. Dat denken laat ons geloven, geloven dat we het beter weten dan dat wat we aanvoelen.
Daarom moeten we het er wél over hebben, omdat we meer zijn dan dat wat dit lichaam ons wil laten geloven.
Erger nog, er zijn mensen die een godsdienst hebben gecreëerd die ons wil laten geloven, zelfs oplegt, dat we dit lichaam zelfs ná de dood moeten eren, als het lichaam weer vergaat tot stof. Dit alles om ons af te leiden van waar het werkelijk om gaat.
Die godsdienst leidt ons helemaal af van de oer-kennis dat we juist bevrijdt willen worden van dat lichaam.
Daarom stond er op de oude Griekse tempels met grote letters: 'Gnothi Seauton', ofwel 'Ken Jezelf'.

We leven nu in een tijd dat deze oeroude kennis na vele honderden jaren onderdrukt en verborgen gehouden te zijn geweest, weer meer zichtbaar terugkeert in de Aardse wereld. Daardoor hebben wij de kans om weer massaal in te gaan zien dat alles op Aarde met elkaar samenhangt en geëerd en geliefd moet worden.
Alleen dán kunnen we bevrijdt worden van ons lichaam en weer vrij opgaan in de goddelijke vrijheid van het HeelAl.

Dat respect voor alles wat leeft strekt zich in de besluitvorming uit over de 7 generaties voorafgaand aan dit leven en over de 7 generaties die na dit leven komen. Hoe hebben die van vroeger altijd hierover besloten en hoe zullen ze in de toekomst hier mee geconfronteerd gaan worden.
Iets dat we de laatste generaties flink uit het oog verloren zijn geraakt.
Tijd dat we door deze verblinding heen 'het Licht' weer gaan zien.

Ik wens iedereen dan ook een gelukkig Lichtfeest.



20181217
Mk.




7 december 2018

Bomen gaan niet dood


Bomen gaan niet dood.

Bomen verbinden.
Bomen zijn levende wezens (planten) die nooit dood gaan.
Een gezonde boom kan vele duizenden jaren oud worden. Niemand weet hoe oud. Mogelijk sterven gezonde bomen nooit.
Wát we weten is dat vroeger bossen altijd vele generaties jaren oud waren.
Oerbossen.

Oude bomen zijn altijd geliefd geweest door de mensen.  Tot aan onze tijd hebben mensen over de hele wereld altijd beseft dat zo’n oude boom of bos al vele generaties mensen meegemaakt heeft en dat die voorouders deze bomen dus ook gekend en geëerd hebben. Ze hebben dus een herkenbare verbindende factor tussen de generaties.

Bij deze bomen of in zo’n bos vonden mensen zo nodig beschutting, koelte en rust. Men ontmoette elkaar dus in het bos onder de bomen. Ook op deze manier vonden mensen bij bomen verbinding met elkaar.
Deze oude bomen en bossen zijn vele duizenden jaren in ere gehouden, dus zeker niet omgekapt of vernietigd. Ook de omgeving van de boom werd in ere gehouden. Geen bewoning of akkerbouw of weg werd in het bereik van de boom aangelegd.

Dat er nu bijna geen oude bomen meer zijn heeft alles te maken met hoe wij als mens de laatste eeuwen met ze zijn omgegaan. Vooral de industriële en economisch gestuurde revolutie is meedogenloos geweest.
En nog steeds worden oude bomen zonder pardon omgekapt omdat wij de waarde er van niet meer in willen zien.
Alle oude bomen zijn uit West-Europa verdwenen. Het laatste oerbos in Polen wordt ook vernietigd. De mensen die de oude bomen willen beschermen staan machteloos tegen de politieke drang om alles alleen maar op economische winst of schade (verlies) te beoordelen. Enige innige band met komende generaties is er niet, laat staan dat men nadenkt over de band met vroegere generaties.

De oude natuurvolken, zoals die nu nog sporadisch in de westerse wereld bestaan, leggen het telkens weer af tegen de brute macht van onze multinationals. Of die het zo goed met de bevolking in het algemeen voor hebben waag ik te betwijfelen. Maar die grote groep ‘bevolking’ laat deze vernietigingsdrang al generaties lang over zich heen komen, omdat ze geloven in de belofte van de ‘als maar voortschrijdende welvaart’ voor iedereen. Maar het wordt steeds duidelijker dat deze belofte maar voor een beperkte groep geldt en dat de meerderheid, die alleen de randverschijnselen van de welvaart meekrijgt vooral ook de nadelige effecten daarvan ervaart en iedere band met de eigen geschiedenis is kwijtgeraakt. Die grote groep mensen raakt steeds dieper verloren in een leven zonder verleden en toekomst.

En dat is nu net wat de bomen ons bieden. Die band met onze geschiedenis. Wie nu een boom plant of laat staan en zichzelf in naam of gedachte met die boom verbind, weet dat kinderen en kleinkinderen en vele generaties daarna die boom ook nog zullen kennen en zullen weten dat jij, in het verre verleden, ook die boom gekend hebt. Ze zullen die boom en de bijhorende omringende natuur daarom  weer eren, laten staan en daarmee op de juiste waarde schatten.

Natuurlijk kun je het hout van bomen en struiken gebruiken voor allerlei doeleinden  maar doe dat met respect en selectief.

Er zijn altijd ook zieke en zwakke bomen die omwaaien of dreigen om te vallen.
Maar kap geen oude bomen of complete bossen gewoon omdat je het kunt of omdat ze in de weg staan. Besef waar je mee bezig bent en zoek naar alternatieven. Die zijn er altijd. Misschien duurder of met meer werk, maar besef wat je jezelf en je voorouders, maar vooral ook je nakomelingen aandoet als je de natuurlijke band met de geschiedenis vernietigd.

En één boom is geen boom. Want ook bomen staan met hun wortelstelsels in een (innig) familieverband met elkaar. Ze hebben elkaar nodig om te overleven. Ze versterken en genezen elkaar.
Net als wij mensen. Zodra we de onderling band met de bomen en bossen weer herstellen, herstellen we ook de onderlinge band als mensen met elkaar. Bomen verbinden mensen.

Een werk van generaties maar aan ons de taak om dat herstel in gang te zetten of de kleine natuurvolken die dit nog nastreven weer op handen te gaan dragen. Eren wat ere toekomt.

Mk
20181207.


Foto: Mario Kuijpers

De energiesystemen van Moeder Aarde.

De energiesystemen van Moeder Aarde.   Leylijnen (uiterlijke aardenergie)  en chakra’s (innerlijke energie) staan met elka...