19 juli 2016

Gebed: de verwondering nabij

Ik vertrouwen er op dat er altijd weer iets anders op mijn pad komt dat goed bij me past.

Ik kan de controle en de bijhorende angst om (iets) te verliezen los laten.

Ik vertrouw op mezelf en op de weg die ik ga.

Mijn beslissingen worden niet meer ingegeven door angst of beperking.

Bij het maken van keuzes durf ik op het gevoel van mijn hart te vertrouwen.

Dat voelt goed.

Ik ben de verwondering nabij.


20160719

Mk



18 juli 2016

Ik ben

Ik ben niet mijn gedachten.

 

 

Gedachten en bijhorende emoties op een afstandje bekijken is helend.

Daarmee kun je loslaten dat je altijd en overal een mening moet hebben over van alles en nog wat.

Door geen mening te hebben over wat niet direct voor jou van belang is krijg je rust.

Door geen mening te hebben over iets kun je ook geen oordeel vormen.

Door geen oordelen meer te vormen, over zaken die niet (direct) van belang zijn kun je gaan doen wat je werkelijk zinvol vind in je leven.

Dan ben je wie je werkelijk bent.


Gnothi Seauton.

 

Mk

201607





13 juli 2016

ver dwaald

Niemand weet dat hij verdwaald is tot aan het moment dat de vraag gesteld wordt: 
Is dit alles?
Waarom ben ik (nu echt) hier? 

Wie zich deze vraag stelt en daaropvolgend besluit om te gaan zoeken en deze zoektocht volhard zal verwonderd raken en vinden wat hij zoekt en nog meer verwonderd raken; over zoveel schoonheid en liefde om hem heen.

Wie door het verleidelijke licht heen kijkt zal zien dat dit licht alleen uiterlijke schijn is.

Dat licht kan er alleen maar zijn omdat er duisternis is.

In de duisternis verdwijnt het doolhof als vanzelf. Het heeft geen dreiging meer omdat de duisternis alles verhult.
Het zoete licht kan niet meer verleiden, het lijden is over.

De duisternis dwingt een ieder tot het zoeken van de eigen weg. Je kunt op niemand anders meer vertrouwen, alleen op jezelf en dat wat je voelt.

Maar hierover een volgende keer meer.

Mk
20160317

energie probleem

Energieprobleem?
Er is helemaal geen energieprobleem.
Er is energie volop, in onuitputtelijke massa's; zon, wind, water, aardwarmte, enz....
Maar wat er wel weinig is zijn de grondstoffen die wij gebruiken om energie van te maken.
En die grondstoffen komen nooit meer terug op de Aarde. Die zijn voor altijd verdwenen.
In de plaats daarvan stoppen we afvalstoffen terug op en in de Aarde.
Afvalstoffen zoals beton en vooral plastic dat we zo klein maken (Nano- technologie) dat het onzichtbaar is maar wel een onvruchtbaar, nutteloos en verstikkend onderdeel wordt van zand en water over de gehele wereld. We krijgen het binnen via ons eten en zelfs via onze inademing. We maken (bewust) meer kapot dan ons lief is. Allemaal samen maken we een toekomstige wereld waarin het leven er niet mooier op wordt voor onze kinderen. En als er geen alternatieven zouden zijn dan nog zou ik er niet voor kiezen. Maar er zijn wél alternatieven. Het is een bewuste keuze van ons allemaal om er mee door te blijven gaan. Begin bij jezelf en kies voor natuurlijk en duurzaam. Het kan; kantel de maatschappij ;)

20160415
Mk
Vruchtbare Aarde - Thomas Rau


http://www.vruchtbareaarde.nl/

een saam

Een-saam

Vrees voor de eenzaamheid bestaat niet meer
voor degene die in de leegte van de overgang naar individuele vrijheid
de saamhorigheid en verbondenheid met 'al wat is' ervaart.

Mk
20160323

foto vingerlabyrint: www.ateliervandré.nl

Familieband

Wat is er toch gebeurd met de onderlinge familieband. Tot voor kort, zeg maar tot enkele decennia voor de eeuwwisseling, bleven kinderen nog vaak in de buurt (wijk) van hun ouders wonen.
Zo ontstonden wijken waar vele bewoners door de tijd heen familie van elkaar waren; broers, zussen, neven, nichten, enz.
Ons kent ons want ergens leken ze op elkaar en deden ze dezelfde dingen.
Deze families vormden stevige banden ( clan, bond) met elkaar.
Ze werkten en aten met elkaar. Ze buurten en wisselden kennis en kunde met elkaar uit. Ze wisten wie wat mankeerde en hielpen elkaar, belangeloos, wánt familie van elkaar.
Zeker in geval van nood hielpen ze elkaar; bij ziekte, werkeloosheid, armoede. Niemand werd aan het eigen lot overgelaten.
Uiteraard waren er ook meningsverschillen en konden clans onderling ook flink ruziën.
Maar de band was sterk en de hulp binnen handbereik; altijd!

Die band is nu, amper een decennium ná de eeuwwisseling (die zoveel goede beloofde)  helemaal weg. Kinderen wonen niet meer in de buurt van hun ouders, zelfs niet in de buurt van elkaar.
Familiebanden zijn verdwenen. In de meeste buurten en wijken kennen mensen elkaar helemaal niet meer. Kinderen kennen elkaar niet meer omdat ze zo ver uit elkaar wonen!

Het is de overheid gelukt om familiebanden in buurten binnen 25 jaar tijd helemaal kapot te maken.
Dat kon ook omdat de overheid de zorgzame maatschappij had opgezet waarin de overheid alle zorg van ouders voor hun kinderen en vice versa had overgenomen. Kinderen konden rustig ver bij hun ouders vandaan gaan wonen; de overheid had de zorg overgenomen. Ook ouders konden hun kinderen eerder en verder loslaten. Iedereen kon terugvallen op steun van de overheid. Zeker bij problemen.

En nu haalt de overheid in sneltreinvaart, iedere hulp en zorg, vanuit de overheid gestuurd, weg en kunnen mensen het ineens allemaal zelf uitzoeken. Meedogenloos worden grote groepen Nederlanders aan hun lot over gelaten op allerlei gebied, zoals; financieel, arbeid, zorg, onderwijs, ontspanning, mobiliteit, voeding, vermaak. Allemaal zaken die mensen voorheen in hun eigen buurt konden vinden binnen de grote familieband.

Maar de band tussen ouders en kind is grotendeels verdwenen. Laat staan de band tussen familieleden onderling; deze is verleden tijd.
In de buurten wordt zelden nog gezellig gebuurt; ze kennen elkaar amper.
Je buren ken je amper!
De buurt zoals deze functioneerde als helpende hand bestaat niet meer.

En nu zegt de overheid dat mensen in buurten elkaar weer belangeloos moeten gaan helpen, net als vroeger gewoon was.
Ze noemen dat vrijwillige hulp.
Maar de voorwaarde voor deze belangeloze hulp was juist die onderlinge band, die ze de afgelopen decennia bewust hebben laten verdwijnen.
Pas als die band weer terug is en kinderen weer bij hun ouders in de buurt blijven wonen zullen buren en buurten elkaar weer belangeloos gaan helpen, als vrijwilliger.

En hiermee zeg ik niet dat alles vroeger beter was, buurten konden mensen met nieuwe ideeën ook tegenhouden en mensen verstikken. Daar was het conservatisme vanuit de kerk ook schuld aan, en die is gelukkig óók grotendeels uit vele wijken verdwenen.
Maar die cruciale  familieband was wel beter dan nu!

Laat daar maar eens goede beleidsmakers op los!

MarioK
20160311




12 juli 2016

Ankh

De Ankh (☥, Egyptisch: ˁnḫ) wordt ook geschreven als anch. Dit symbool is al bekend sinds 4000 v. Chr.
In uniecode is het ankh-teken opgenomen onder nummer U+2625 (☥).
Het Ankh-teken, het levenskruis of het Ankh-kruis is een van de bekendste oude Egyptische symbolen en vertegenwoordigt in de Egyptische mythologie het eeuwige leven.
De hiëroglief in deze vorm betekent 'leven'.





Door de Koptische christenen in Egypte is dit teken als kruis overgenomen. Het is te zien als levensadem of goddelijke vonk, die het (innerlijk) leven mogelijk maakt.






Ook door de Kelten wordt het al sinds mensenheugenis gebruikt (Keltisch Kruis). Het is een kruising tussen het oeroude Keltisch levenswiel (eeuwig leven) en het later toegevoegde christelijk kruis.
 




De Ankh is het symbool van licht en levensenergie en daarmee de sleutel van eeuwigdurende geluk.
 
Het is ook een uitbeelding van de levenschenkende eigenschappen van water en lucht. De Ankh als voorwerp wordt vaak onder de neus gehouden zodat de levensenergie meegegeven wordt met de inademing.
 




In de oudheid droegen de Egyptische goden de Ankh op afbeeldingen als teken van hun onsterfelijkheid. Isis met Ankh staat symbool voor de continue cyclus van wedergeboorte van alles in de natuur.
 
Wanneer mensen het dragen dient het om ze bescherming te bieden tegen allerlei gevaren.
In de Ankh staat de cirkelvormig voor het eeuwig leven. Ook is dit de 'vanger' van licht en adem. De dwarsbalk onder de cirkel staat symbool voor 2 vleugels; de vleugels van de Feniks of de Vuurvogel, het symbool van de wedergeboorte, waarbij je telkens weer verrijst uit je eigen as.
 
De lange balk is de verbinding tussen Aarde (wortel, opname) en Zon (uitstraling). Door dit gedeelte loopt de levensenergie heen en terug. Daarmee is het ook een symbool voor de chakra's. Ook kan het gezien worden als richtinggevend roer (staart van de vogel).

In de Griekse mythologie  heeft de caduceus of kerykeion, de staf van de god Hermes (Romeinse god Mercurius) ook gelijkenis met de Ankh.  De staf is door twee slangen omwonden en vaak bekroond (als verwijzing naar Hermes) met twee vleugels.
De slangen staan voor alle tegengestelde principes die een rol spelen in het manifeste universum: mannelijk/vrouwelijk, zon/maan, geest/ziel, licht/donker enz....









De staf zelf staat voor de as tussen de hemel en de aarde, boven en beneden. De vleugels, staan respectievelijk voor transcendentie (mystieke overstijgende verbondenheid)  en drie-eenheid.
De caduceus in zijn geheel symboliseert vrede, bescherming en genezing, maar bovenal ook de Eenheid, die bereikt wordt door de verzoening (onlosmakelijke verbinding) van de tegendelen.
 
Ook de aesulaap of esculaap heeft een relatie met de Ankh. De esculaap bestaat uit één slang die zich rond een staf draait. De slang staat symbool voor de genezing, omdat dit dier zijn huid kan afwerpen, hetgeen staat voor herboren worden en genezing








Tenslotte kan de Ankh gezien worden als spiegel waarmee je zelfkennis op kunt doen. Met deze toenemende zelfkennis en daarmee een toenemend zelfvertrouwen kun je gevaren beter afweren. Je maakt betere keuzes die meer bij jou passen.



Je bent heerser over je eigen wereld.

De energiesystemen van Moeder Aarde.

De energiesystemen van Moeder Aarde.   Leylijnen (uiterlijke aardenergie)  en chakra’s (innerlijke energie) staan met elka...