J.C.

Passie wint altijd

 

20160323

Overlijden Johan Cruijff

 

Op Witte Donderdag, de dag van The Passion, waarin het overlijden van Jezus Christus wordt vertelt en nagespeeld, overlijd de bekendste Nederlander ooit; de meest begaafde voetbalspeler ter wereld: Johan Cruijff.

Niet geheel toevallig hebben ze dezelfde initialen; J.C.

 

Ik heb J.C. ook altijd gerelateerd aan een van de meest bekende staatslieden uit de geschiedenis; Julius Caesar.

Nog altijd vermoed ik dat Jezus Christus en Julius Caesar een en dezelfde (symbolische) persoon zijn.

De namen van deze drie J.C's zijn hoe dan ook met elkaar verbonden door hun tijdloze en eeuwigdurende genialiteit.

Ze waren allen hun tijd ver vooruit.

 

Het belang van J.C. voor de populariteit van volkssport nummer 1 is gruwelijk onderschat. Van nog veel groter belang is zijn waarde als mens tussen de mensen. Dat zal de komende honderden jaren echter wel duidelijk gaan blijken, als wij allen vergeten zijn maar hij niet.

 

Dat gebeurde met de andere J.C.'s ook gedurende hun leven.

Ze waren bekend door alles wat ze in moeilijke tijden en met veel tegenwerking  toch wisten te bereiken. Ze waren op een extreme manier vernieuwend voor hun tijd maar de mate daarvan werd niet gezien tijdens hun leven. In feite werd hun uitzonderlijke talent miskent door hun tijdgenoten. Althans; door de gezaghebbers, niet door het gewone volk. Daar waren ze alle drie mateloos populair. En die populariteit maakt ze onsterfelijk. Hun verhalen leven door omdat ze legendarisch zijn.

 

Geen van allen stierven ze een 'normale' dood.

J.C.1 werd miskent en veroordeeld door de heersende elite van Israël en stierf als veroordeelde aan het kruis dichtbij de door hem geliefde tempel van Salomon in Jeruzalem.

J.C.2  werd miskent en veroordeeld door de heersende elite van Rome en werd door politieke concurrenten vermoord op de trappen van zijn geliefde parlement  in Rome.

J.C.3  werd miskent en veroordeeld door de heersende bestuurders van Ajax maar verloor vooral de strijd tegen kanker. Hij overleed in zijn huis dichtbij de voetbaltempel Nou Camp in zijn geliefde Barcelona, de stad van La Sagrada Familia; de meest fascinerende tempel ooit gebouwd.

 

Alle drie leefden ze hun eigen verhaal. Ze waren vrij, waren geen volgelingen van een groep of andere cultus. Ze waren geheel en al zichzelf en daardoor onbegrensd creatief en vernieuwend zoals geen ander voor, tijdens en na hun leven.

Geen van allen konden ze de hun gewenste vernieuwing voortzetten in hun tijd, omdat ze niet begrepen en zelfs fanatiek tegengewerkt werden door de beleidsbepalers uit hun tijd.

Maar de geschiedenis heeft laten zien dat de door hen ingezette vernieuwing tijdloos is en zich ook na hun overlijden voort blijft zetten.

 

Johan Cruijff was tijdens zijn leven van onschatbare waarde voor de vernieuwing die hij inzette om sport te professionaliseren.

Maar bovenal is zijn maatschappelijke betrokkenheid een groot voorbeeld voor velen en deze zal op ongekend grote schaal navolging gaan krijgen.

 

Zijn inzicht en organisatietalent binnen en buiten de sport zijn van onschatbare waarden. Veel van zijn ideeën en uitspraken lijken niet gelukt of zijn door ons onderschat maar de komende tijd zal blijken dat zijn impact blijvend en bepalend is.

 

Ook deze J.C. wordt niet vergeten.

 

En Amsterdam lijkt een enorme kans te hebben gemist, tenminste als Barcelona doorpakt en Nou Camp omdoopt tot Johan Cruijff Stadion !

 

Ps: Wie nu nog blijft beweren dat roken geen kwaad kan is reddeloos verloren in een zinloos leven.

 

Mk

20160324

Verhaal van de vrijheid

Ik hoor vandaag overal de vraag; kunnen we onze vrijheid nog wel waar-borgen of is die vrijheid voorgoed verdreven door een beangstigende continue dreiging van terrorisme?

Deze vraag kan alleen gesteld worden door mensen die voor hun vrijheid afhankelijk zijn van de heelheid van het 'grote verhaal' van de groep waar ze toe behoren. Ze zijn voor hun vrijheid dus afhankelijk van die groep, van het goed functioneren van die groep, van een kloppend 'groot verhaal'.

Als er steeds vaker iets fout gaat in dat verhaal gaan mensen zich onbehaaglijk voelen, het verhaal begint te rammelen.

Ze verliezen hun 'geloof' in dat verhaal.

Veel mensen vinden hun geloof in het 'grote verhaal' van kerkelijke religies. Die hebben duizenden jaren verkondigd dat hun 'grote verhaal' het verhaal van de enige echte waarheid is. En velen leefden in broederlijke en zusterlijke gelijkheid met het 'grote verhaal' mee.

De groeiende groep mensen die de laatste decennia niet meer hierin zegt te geloven is bijna naadloos overgestapt naar andere 'grote verhalen' zoals; het kapitalisme (economisch groepsdenken; economie gaat voor het individu) en het socialisme (groepsdenken in opofferende gelijkheid; gelijkheid gaat voor het individu).

Deze jongere groepen zijn echter overduidelijk 'familieleden' van kerkelijke godsdiensten; ze geloven ook in een 'groot verhaal' waarin de mensen gelijk zijn en allemaal geloven in een en dezelfde waarheid; net als bij de religie het geval is.

Buiten de groep stappen is niet meer geloven in het 'grote verhaal' van die groep.

Per definitie is buiten de groep stappen dus een hachelijke onderneming omdat daar geen zekerheid, geen waarheid en alleen verwarring te vinden is. Dat is enorm beangstigend. Niemand in de westerse wereld heeft op enig moment geleerd dit te doen, doodeenvoudig omdat deze optie nooit vermeld of maar benoemd wordt op scholen, kerken of in de politiek. We worden wijs gemaakt dat je alleen kunt kiezen tussen de 'grote verhalen' van de bestaande groepen. Deze groepen hebben weinig tot geen echte verschillen, hooguit in details.

Om uit deze groep te kunnen stappen moet je dus over deze enorme angst heen stappen.

Een kleine wereldwijde groep aan vaak intellectuele mensen kwam en komt door hun uitgebreide studie mogelijkheid wel in aanraking met deze esoterische (geheime) kennis. Velen houden deze kennis voor zich, lange tijd uit angst voor vervolging en verkettering door de kerk. Sommige van hen zijn echter bereid geweest om deze kennis te delen. Vaak in symbolische taal of symbolisch verwerkt in kunst.

Doordat de allesbepalende kerk deze macht aan het verliezen is in het westerse wereld, komen nu meer 'geheime' verhalen naar buiten en worden deze ook in begrijpelijke taal geschreven. Er zijn sinds kort zelfs opleidingen waar deze kennis verspreid wordt.

Voor mij was het lezen van esoterische verhalen een tiental jaren geleden, de manier waarop ik er mee in aanraking ben gekomen. De verhalen voelden direct goed aan omdat ze als vanzelf aansloten bij mijn belevingswereld en levensverhaal. Ik herken me direct en volledig in het vertelde en de voorbeeldverhalen. 

Waarom?

Deze verhalen vertellen niet over het 'grote verhaal' van de enige waarheid.

Ze vertellen over de belevenissen van individuele mensen die op zoek gingen buiten de hen bekende wereld en uiteindelijk na een barre tocht vonden wat ze nodig hadden.

Individuen op zoek naar hun eigen waarheid.

En eenmaal op zoek raakten ze verwonderd over zoveel schoonheid en liefde en in hun verwarring vonden ze hun vrijheid.

Want de prijs voor vrijheid is de verwarring, het niet overal antwoord op hebben, niet geloven in de enige grote altijd en overal geldende waarheid maar in de eigen individuele waarheid in het hier en nu.

Het leven geeft altijd wat je nodig hebt. Het is jouw keuze (in vrijheid) die maakt dat je het ook ontvangt.

Als kind had ik mijn eigen gesprekken met god, en droomde ik van dappere dwalende ridders die op zoek waren naar schoonheid. Daaruit ontstond een eigen (door anderen stelselmatig eigenwijs genoemde) kijk op de wereld. Deze visie heb ik een groot deel van mijn leven grotendeels moeten ontkennen of afzwakken op straffe van belachelijkmakerij en uitsluiting. De zoektocht stond daardoor gedurende lange tijd op een laag pitje; de eigenwijsheid niet.

Mijn kijk op vaststaande regels en behandelingen bleef kritisch maar ik maakte het mezelf daarmee vaak erg moeilijk. Pas toen ik in aanraking kwam met het verhaal van Parsifal en zijn zoektocht naar de Heilige Graal begreep ik dat ik door moest blijven zoeken omdat ik zou vinden wat ik zocht. Wat ik zicht was me toen nog niet duidelijk.

Zonder het te beseffen bleef ik op cruciale moment zo veel mogelijk trouw aan mijn eigen levensverhaal. Dat zie ik nu achteraf gelukkig wel.

Uiteraard was ik, zeker in mijn jonge volwassen jaren, ook vastgeketend aan het 'grote verhaal' en bezweek ik voor de verleidingen van zowel het kapitalistisch economisch denken als voor het socialisme. Ik zocht wel naar mijn eigen tekst in het verhaal maar kon het alsmaar niet vinden. Totdat ik de verhalen van de gnostiek ging lezen en steeds beter ging begrijpen wat bedoeld werd met het eigen verhaal schrijven. Samen leven maar ieder met een eigen uniek levensverhaal is niet beangstigend maar juist bevrijdend.

Niet langer kan het groepsgebeuren mij beangstigen of verlammen. Ze dringen zich op maar ik laat ze niet of slechts zijdelings toe in mijn verhaal. Ik maak belangrijk in mijn verhaal wat ik kies. Dat maakt me vrij van angst en terreur.

Zo waarborg ik mijn vrijheid. Die kan niemand mij meer afnemen. Hooguit fysiek maar dat is niet de vrijheid van mijn levensverhaal. Die vrijheid zit gewaarborgd in mijzelf.

Ik ga dus bewust niet meer mee in het 'grote verhaal' maar schrijf mijn eigen verhaal in het hier en nu.

Dat is het verhaal dat ik vertel aan wie oren heeft om te horen. Een verhaal dat niet steunt op- of refereert aan andere verhalen om waar te zijn.

Mijn verhaal is mijn verhaal en niet dat van iemand anders. Dat weet ik omdat het verhaal me spontaan ontroerd en diep van binnen raakt. Het verhaal zit al in me en door het te lezen, te vertellen of te beschrijven komt het tot leven.

Dat geeft mijn verhaal kracht. Kracht om op mijn eigen gecreëerde pad door te gaan, vol vertrouwen in mijzelf en wat het leven mij brengt.

Een verhaal dat ook lijden en verdriet kent maar er open en eerlijk voor uit komt dat dit onderdeel is van mijn 'levensverhaal'. Lijden, in welke vorm dan ook, nodigt uit om te groeien en maakt me sterker. Wat bij mijn levensverhaal hoort door de keuzes die ik maak maakt mij niet langer meer onzeker of bang.

De verwarring is er omdat ik zelf mijn keuzes moet maken omdat de groep mij niet (ver-)leidt tot het maken van die keuze. Ik kan kiezen met mijn hart(-chakra) en de keuze volgen waar ik me goed bij voel, telkens weer. Die verwarring is de prijs die ik graag betaal voor deze keuzevrijheid.

De keuzes van mijn hart, die ook goed blijven voelen in mijn hart, maken mij (ziels-)gelukkig.


MarioK
20160323


N.a.v. de aanslagen in Brussel en de alarmerende berichten in de pers dat we onze vrijheid dreigen te verliezen.

Freydon Rassouli