Gnosis en mijn god
I. gnosis
Vanaf mijn tienerjaren voelde ik dat de boze en straffende God die genoemd werd in de kerkdienst niet mijn God kon zijn. Als 12 jarig jongetje sprak ik met een eigen God die in weinig leek op de God van de kerk waarin ik zat. Ik kon me toen al een liefdevollere god voorstellen maar voelde me lange tijd eenzaam in de beleving hiervan.
Ik heb meer dan 30 jaren als verpleegkundige gewerkt, op zoek naar die liefdevolle beleving samen met anderen. Dat is me, zeker in de beginjaren, niet in dank afgenomen. Patiënten en verpleegkundigen hadden niets in te brengen en dienden te gehoorzamen. Langzaamaan heb ik een verandering zien gebeuren waaraan ik, met veel vallen en opstaan, mijn deel heb bijgedragen. De vele teleurstellende en onthutsende ervaringen hebben me niet ontmoedigd en zeker in de laatste jaren heb ik vele mensen in hun pijn en lijden kunnen bijstaan zodat ze hier op de door henzelf gewenste manier mee om mochten gaan. Wat me daarbij opviel was dat vele stervende patiënten heel goed weten wat ze willen maar dat de omgeving vaak niet luistert of er geen gehoor aan geeft, ook voorbijgaand aan hun eigen gevoel en verdriet. De stervende is dan niet bij machte om het eigen verrassend open idee over dood gaan alléén voor elkaar te krijgen en sterft alsnog in, vaak door alle betrokkenen ongewild, lijden.
Het heeft bijna 30 jaren geduurd voordat ik me in het verhaal van de Katharen volledig kon herkennen en ik de laatste twijfel van me af ging werpen. In het begin verwonderde ik me nog over de vele tegenstrijdigheden die ik te lezen kreeg over de gnostiek. Afschrikwekkende verhalen met woorden als vals, ketters en bedriegend en met voorbeelden van orgiën, magische geheimen en aanbidding van vreemde voorwerpen e.d. leek gnostiek ook kanten te hebben die mij niet aanspraken. Toch bemerkte ik bij mijzelf een versterkend gevoel van ongeloof in die niet passende verhalen. Voor het eerst in mijn leven durfde ik volledig te vertrouwen op dit gevoel en door te gaan met mijn zoektocht. Langzaamaan werd me duidelijk dat ik beter naar de bron, de herkomst van het verhaal over gnostiek moest gaan kijken. Toen werd mij het geheel duidelijk: de overwinnaar schrijft de boeken en verhalen. En de Katharen en gnostici hadden vele boeken dus niet zelf geschreven…Er ging een lichtje bij me branden.
Het eerste boek dat mij op het spoor van de betekenis van de gnostiek voor mijzelf bracht is het boek: de Verborgen Dimensie van Engelien Scholtes. Daarin las ik o.a. de uitspraak van Jung over de noodzaak tot bewustwording en het leren kennen van het Zelf. Ook noemt hij het herstellen van je relatie met de natuur. Hier las ik voor het eerst over het Goddelijke dat in ons leeft en begon mijn zoektocht naar de beleving van het innerlijke kennen. De weg van het labyrint, de weg van het hart.
In mijn omgeving kon ik in het begin met niemand praten over Gnostiek. Gelukkig stond mijn echtgenote hier wel voor open. Vanaf onze eerste kennismaking discussiëren we veel met elkaar en diepen we onderwerpen graag verder uit, zoekend naar niet door buitenaf opgelegde antwoorden. Ook over geloof en godsdienst, maar hierin stonden we lang tijd niet op een lijn.
Het vasthouden aan de wezenlijke liefde in de seks, waar de verleiding tot alleen maar toelaten van de lichamelijke lust ogenschijnlijk groot is, maakt het voor mij waarschijnlijk gemakkelijker om ook in de verleiding van het dagelijkse leven die liefde niet uit het oog te verliezen.
Omgang met elkaar leg je niet op in groepsregels maar in het met elkaar onderzoeken van gemeenschappelijke overeenstemming waarin je als individu een eigen mening hebt die door de ander gerespecteerd wordt. Daarin is de seksuele relatie tussen mensen een hogere leerschool maar ook een ervaring van grote betekenis en mits in liefde volbracht een langdurige bron van energetische verrijking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten